A-sociale ambtenaren

BBC commentator Jeremy Clarkson

Onlangs hielden de vakbonden van de ambtenaren in het Verenigd Koninkrijk een grote landelijke 24-uurs staking. Die staking ging over de voorstellen om de pensioenen te versoberen ingegeven door de huidige financiële en dus economische crisis.

Over het algemeen werd de staking door de rest van de Engelsen gelaten ondergaan. De media had er natuurlijk de onuitgeproken sympathie voor, maar opeens werden de eindbewoners hard wakker gemaakt door een beroemde commentator bij de BBC in een satirisch talk-show Top Gear. Daar durfde Jeremy Clarckson de stakers te dreigen met doodschieten. Hier het omstreden citaat:

 ‘Frankly, I’d have them all shot. I would take them outside and execute them in front of their families. I mean, how dare they go on strike when they have these gilt-edged pensions that are going to be guaranteed while the rest of us have to work for a living?

Ik ga er maar even vanuit dat het eerste deel – gezien de setting van het programma – niet al te letterlijk werd bedoeld, maar u begrijpt het al, de “hele wereld” viel over Jeremy heen: “Schande!”, hoe durf je hardwerkende ambtenaren zo te bejegen.

Dat effect leidde de discussie af van het tweede deel van zijn uitspraak: “hoe durven ze te gaan staken terwijl ze een goud-omrande pensioenregeling hebben dat ze gegarendeerd willen hebben voor de rest van hun leven terwijl anderen daar nu hard voor moeten werken!”

En daar heeft Clarckson natuurlijk alle gelijk van de wereld: de stakers zijn egoïstische burgers. Immers wat ze zeggen: als het slechter gaat met het land willen wij daar niets van merken, de rest, die toch al hard door de economische crisis zal worden aangepakt, hebben ook even te zorgen voor het op peil houden van onze arbeidsvoorwaarden en pensioenen.

En dat is natuurlijk ongekend egoïstisch. Natuurlijk het hoort bij de natuur van de vakbonden, “niet wij maar zij (overheid, werkgevers, zelfstandigen, betalen“, “niet de vakbondsleden die werknemer zijn, maar de stommeriken die geen lid worden zullen boeten” maar in dit geval is de a-sociale insteek wel heel gênant.

Ik denk dat we in Nederland dezelfde discussie kunnen voeren over de opvattingen en uitkomsten van de pensioen discussie van de vakbonden, werkgevers en de overheid. Ook hier wordt de rekening bij anderen neergelegd. A-sociaal dus.

Ambtenaren zijn heilig: wie maakt hier de dienst uit?

Je kunt je afvragen in wat voor land we leven als we steeds in de politiek voorstellen om misstanden te veranderen of beleid te wijzigen te horen krijgen dat dat niet kan. Dat geldt voor veel onderwerpen met als argument dat dat niet meer kan vanwegen regelgeving vanuit Europa, of – met name studeerkamer rechtsgeleerden hebben daar een handje van, dat “internationale verdragen” dat onmogelijk maken. Alsof wij als regering of burgers die de volksvertegenwoordigers keizen wel wetten en verdragen mogen aan laten nemen, maar dan voor de eeuwigheid niet meer kunnen veranderen. Als we een verdrag zijn aangegaan kunnen we die hopelijk ook wel weer opzeggen! Als we een wet maken, kunnen we die hopelijk toch nog wel een keer afschaffen?

Zo kunnen we natuurlijk als Nederland, verdrag van Maastricht of niet, als soevereine staat besluiten weer uit de Euro-zone te stappen.

Wat is dat dan voor een drogreden van het Centraal Planbureau dat men – bij het doorrekenen van de verkiezingsprogramma’s zegt: “besparingen voor ambtenaren strepen we door want dat kan toch niet worden gerealiseerd’! Waarom niet denk ik dan. Misschien omdat tot op heden de politici te laf waren om in te grijpen?  Of omdat we weten en regels hebben gemaakt waar we nooit meer van afkomen? Als het klopt wat het planbureau zegt, dan heb ik tenminste een suggestie voor de verkiezingsprogramma’s van alle nederlandse partijen: per direct de exclusieve en discriminerende status van ambtenaar afschaffen. Desnoods ook als er weer in Nederland rechters zijn te vinden die het voor hun rekening nemen om dat te verbieden.

Wie maakt hier eigenlijk de dienst uit?

CPB: zware maar vooral politieke boodschap

Centraal Planbureau

Met verbijstering heb ik gisteren (dinsdag 16 maart 2010) naar het nieuws gekeken waar de CPB-directeur Coen Teulings volgens de Telegraaf – die dan ook de kop kwam: “zware boodschap CBP: 29 miljard bezuinigen” sprak “van een forse opgave voor de politiek, vergelijkbaar met die aan het begin van de jaren tachtig. Uit de cijfers komt naar voren dat de economische groei zich dit en volgend jaar weliswaar herstelt, met 1,5 en 2 procent, maar dat de gevolgen van de crisis vooral op langere termijn merkbaar zijn…” .

Mijn verbijstering had betrekking op de manier waarop directeur Teulings (gewoon een hoge ambtenaar) een boodschap hielt alsof hij de dag daarvoor was gekozen als onze nieuwe minister-president en de bevolking onder zijn leiding nu door onpopulaire maatregelen er wel weer even boven op zal brengen. Als hij al niet deed alsof hij net gekozen was, dan mengde hij zich met zijn wijze van presentatie in ieder geval als politicus qua tijdstip en inhoud in de verkiezingscampagne.

Hij zal wel PvdA lid zijn.

Dat gedarg is voor niet door de bevolking gekozen ambtenaren ongewenst. Echter de media en de politici zwijgen erover en zeggen over dat soort gedrag niets.

Het gaat hierbij niet om het feit dat hij als dienaar van de overheid in alle openheid zijn bevindingen van onderzoek en uitkomsten van zijn modellen (zijn die bevindingen en modellen overigens openbaar te verifiëren? kunnen wij alle briefwisselingen en emails van hem en zijn dienst met zijn broodheren en andere politici inzien?) prijs geeft, dat is prima, maar het feit dat hij er typisch politieke (en ook nog op dit moment gewenste politieke ) maatregelen aanverbond.

Het is boven elke twijfel dat het de politiek, en dat wil zeggen een democratisch gekozen regering kan en moet uitmaken, óf en zo ja in welke mate er een overheids tekort moet of mag worden gecreeerd of in stand gehouden en als de overheidsfinanciën moeten worden gewijzigd op welke manier dat dan gebeurd. Want steeds komen de gebruikelijke lijst van mogelijke besparingen over het voetlicht (hypotheekaftrek, 67 AOW, ontwikkelingshulp, belastingverhoging, dwz voor natuurlijk alles wat boven modaal zit), maar er zijn gelukkig nog wel wat meer creatieve oplossingen mogelijk. Ik weet in ieder geval dat je veel zal besparen als je het idioot ingewikkelde belastingsysteem fundamenteel op de helling zet (heel veel soorten belastingen met hun eigen controle en straf- en vervolgingskosten: hondenbelasting, overdrachtsbelasting, invoerheffingen, accijnsen, enz) afschaffen en alleen maar inkomsten belasting heffen; dat scheelt heel veel ambtenaren. Alle zeer dure en complexe inkomensoverdachtsregels afschaffen: toeslagen, betalen per inkomen, artisten die hun eigen regels hebben, voetballers die hun eigen regels hebben, enz. Dat zijn keuzes en die maakt de politiek en niet onder druk van een ambtenaar. Lees verder “CPB: zware maar vooral politieke boodschap”