Waarom kwaliteit en kosten vermindering niet via de verzekeringsmaatschappijen kan en mag lopen

Nu.nl meldt vandaag dat  André Rouvoet, voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland,  de tweede kamer waarschuwt voor verdere kostenstijgingen. als de vrije artsen keuze niet wordt beperkt. Het is de vraag in hoeverre de tweede kamer zich onder druk wil laten zetten, weliswaar door een oud-collegapoliticus, door een organisatie die direct financieel belang heeft bij die inperking. Want duidelijk is dat “Zorgverzekeraars Nederland” zich niet hoeft te bekommeren over de kwaliteit van de zorg, en geen baat heeft bij kosten besparingen door de overheid, want dat is geen doelstelling van welke zorgverzekeraar dan ook,

Terwijl de oud-politicus Rouvoet zich zou moeten hardmaken voor het fundamentele recht van iedere patient zelf te kiezen uit de (door de overheid op grond van transparante kwaliteit regels) gekwalificeerde artsen.

Het is naïef te denken dat zorgverzekeraars op langere termijn de kosten gezondheidszorg voor de overheid zal verminderen. Zij zullen namelijk uiteindelijk in staat zijn nog meer geldstromen van overheid en burgers in hun reserves te laten vloeien. In de doelstellingen van de verzekeringsmaatschappijen is geen enkele (maatschappelijke) doelstelling over het niveau van de kosten te bekennen, immers ze kunnen gewoon ieder jaar de premies verhogen, daarbij kunnen ze hun uitbetalingsbeleid in de algemene voorwaarden zelf met gemak aanpassen.

Het is verder idioot de verzekeringsmaatschappijen de kwaliteit van de gezondheidszorg te laten vaststellen. Die positie als direct belanghebbende kunnen en mogen ze niet krijgen. Zij gaan uiteindelijk naar de goedkoopste zorg en niet de beste.

Dat is overigens geen garantie dat 2de kamer leden niet zullen zwichten voor de non-argumenten gezien de gemiddelde kwaliteit en gebrek aan visie bij haar leden.

Wat zou een oplossing kunnen zijn voor het VOOR DE BURGER beperken van de kosten: vrije artsen keuze, vrije tarieven bij artsen, contact, werving, keuze terugbrengen naar het niveau van arts en patient. Alle facturen moeten dan ook ALTIJD van arts naar patient. Patentienten- en consumenten-organisaties en de media zorgen voor voorlichting aan burgers over kwaliteit van artsen en instellingen.

De overheid zorgt voor garantie basis kwaliteit artsen door opleidingens-eisen en kwaliteit uitvoering gekoppeld aan een artsen-licentie. De overheid hoeft verder dan allen te bepalen welke minimum vergoeding voor welke behandeling door de verzekeringsmaatschappijen aan de patient tenminste moet worden uitbetaald. Dat betekent ook dat als de patiënt  die zorg goedkoper kan inkopen dat ten voordelen van de patient en niet van de verzekeraar moet komen!
Dan kan de concurrentie tussen polissen van de zorgverzekering zich richten op:
– extra vergoedingen
– klantvriendelijkheid bij verwerking en uitbetaling facturen
– prijs verzekering

En dat zijn de zaken waar de zorgverzekeraars zich voor hun verzekeringsnemers ook daadwerkelijk druk over moeten maken.

Kennedy: “… ask what you can do for your country. “

In de befaamde speech van President Kennedy bij zijn inauguratie in januari 1961 zegt hij:

John F Kennedy Inauguratie januari 1961 - postzegelblok
Inauguratie J.F. Kennedy

And so, my fellow Americans: ask not what your country can do for you – ask what you can do for your country. “

Deze vraag is ook vandaag nog relevant en zeker in Nederland dat sinds de zestiger jaren is terecht gekomen in een situatie waar de overheid ontelbare, en iedere dag weer meeer, diensten, direct en van top kwaliteit, gratis aan iedere individuele Nederlander moet kunnen aanbieden: “Wij vragen, U, overheid, draait! En O ja, we willen er niet voor betalen”.

Dat gaat dus niet en daar kunnen we geen samenhangende maatschappij op bouwen.

Daarom ook lijkt de overheid voor steeds steeds burgers “onbetrouwbaar“, is in ieder geval niet meer transparant (Weet u precies hoeveel en waarvoor u belasting betaald?), lopen de staatsschulden onvermijdelijk op, en hebben naïeve politici ons doen geloven dat het, zonder enige inhoudelijke politieke discussie, wij de EU en de Euro moesten worden ingerommeld waarbij en passant onze nationale soevereiniteit is opgeofferd. Daar kan je voor of tegen zijn, maar in ieder geval had dat moeten gebeuren op basis van een breed gedragen uitkomst van een politiek debat.Dat gaat dus niet werken; dat leidt op termijn tot grote sociale onrust, en doet de burger denken dat het zonder zonder politiek leiderschap kan. Politiek leiderschap dat ondubbelzinnig dan wel en altijd is onderworpen aan de “volkssoevereiniteit”: in laatste  instantie bepalen wij met zijn alle (in meerderheid) hoe onze staatsvorm wordt ingevuld en wat de macht en beperkingen van de overheid zijn. Ook als de hoog opgeleide elite denkt dat de burgers “te stom zijn” om over belangrijke staatszaken te kunnen meedenken. Dat vond de elite namelijk ook toen begin 20ste eeuw voordat in 1917 alle mannen stemrecht kregen (en niet alleen die mannen die een bepaald inkomen verwierven) en dat vond die elite ook toen er werd gevraagd om algemeen vrouwen kiesrecht ingevoerd in 1919, “immers vrouwen hebben geen verstand van staatszaken!”

Daarbij is staatshervormingen nu een urgentie geworden omdat we midden in één van de grootste technologische revoluties van de mensheid zitten, qua snelheid, diepgang en sociale effecten factoren ingrijpender dan de industriële revolutie, namelijk de internet revolutie.

Ik heb ideen over wat we zouden kunnen en moeten doen.

Daarover wil ik graag schrijven.