We mogen nooit vergeten dat daar waar (burger)oorlogen uitbreiden een groot deel van de bevolking, zonder dat zij dat wil of heeft veroorzaakt, in een voor mensen zeer angstaanjagende situatie te recht kan komen van voortdurende aanslagen op de veiligheid, willekeurig persoonlijk geweld en gevaar van bommen en kogels. Wie heeft als gewone hardwereknde en liefhebbende burger niet ogenblikkelijk de neiging om een paar spullen te pakken en met je geliefden weg te wezen. en In onze geciviliseerde wereld vinden we allemaal dat vluchtelingen geholpen moeten worden. En als vluchtelingen dan een veilige ‘haven’ hebben gevonden dan zal één gedrag opvallen: dankbaarheid.
in de afgelopen dagen zien we filmpjes van tunisieers die opgestapppeld in kleine bootjes een vlak bij hun land gelegen Italiaans eilandje weten te bereiken. Een humanitaire ramp voor dat eilandje wat er zijn zo veel italie vaarders dat de infrastructuur en de heoveel voedsel, tenten e.d. gewoonweg niet genoeg is om de voortdurende stroom mensen goed op te vangen.
De aangekomen tunesieers worden door de media consequent vluchtelingen genoemd. De beelden zijn opmerkelijk En dan denk ik: hier klopt toch iets niet!
Ten eerste. Geen twijfel mogelijk in Tunesië heeft een paar weken een soort van burgeroorlog gewoed die voor veel tunesieers angstaanjagend moet zijn geweest en voor soimmige zeker reden om te vluchten. Echter die situatie is over, als het gaat om het opkomen voor je politieke mening of het hebben van kritiek op machthebbers zou de situatie nu genormaliseerd zijn. Er wordt niet meer gevochten. Dus geen reden om als “vluchteling” de oversteek naar het veilige Italië te ondernemen. Er zijn dus andere redenen.
Ten Tweede die andere reden blijken ook uit interviews met de Italië-vaarders: ze zijn niet dankbaar, wat je van vluchtelingen die in angstnood hebben gezeten, maar klagen: over het voedsel (niet goed), slaapplaatsen (niet goed), wachten (niet goed). Het was de reactie van en verwende oud Tunesicshe staatburger, waarschijn god boerend onder het oude regime en verbolgen dat zijn status op dat Italiaanse eiland niet werd hrkend. En met alle respect: ontevrede klootzak ga terug, je kunt toch niet verwachten dat we met geld en mensen even allemaal in no-time in de rij kunnen staan om jou te helpen die denkt dat je met het kopen van een plaats op een bootje wel naar jouw persoonlijlijk paradijs wordt gebracht?
Gek is dat officieel een dergelijke reactie niet te horen is, want ik et zeker dat hel veel mensen die die rapportage hebben gezien iets soortgelijk hebben gedacht. Nee de kritische mening smult van de wanorde en het onrecht of het onvermogen van het Italiaanse overheid die allemaal even snel en perfect te regelen. Geen enkele kritische opmerking, ook ggen vraag: wat komt u hier eigenlijk doen, waarom ben u op dat bootje gstapt, met elke verwachtingen, wat heb je er voor betaald, wat heb jij voor he land tot nu toe betekend. Niets.
Maar ook de slappe politici en euro-parlementariers vallen direct over elkaar hen om hun humanitaire goed ekant te tonen door te eisen dat alle landen in de unie die zielige vlichtelingen wel even moeten opnemen, terwijl het enige socale en redelijke standpunt is:
– u land is bevrijdt
– u bent nodig om daar een vreedzame en rechtvaardige maatschappij te helpen opbouwen, en
– zorg er voor dat u in economisch opzicht u land er boven op brengt; en als u denkt dat u uw land dient door in het buiteland te gaan werken m dat geld naar het vaderland over te maken, meldt u zich bij de ambassades en vraag om een werkvergunning en toon aan wat u voor ons land heeft toe te voegen dat wij u graag tijdelijk werk geven.
Dus wij helpen Tunesie en u zelf door u zo snel mogelijk weer terug te brengen. Stap u hir maar in.
Tenzij de reden van het wagen van een gvaarlijke overtocht een gehel andere is: het zijn misdadigers die liver niet opgepakt, veroordeld en in een slechte Tuneische gevangenis willen zitten, of ze hebben misdaden begaan onder het oude regime (in onze termen Nazi`s en NSB` ers) en vrzen dus vervolging.
Maar ik denk dat in geen enkele definitie dergelkijke mensen als vluchteling zou kunnen worden aangeduid. En ik wet ook zeker dat wij dergelijke mensen niet graag voor eeuwig willen opnemen in onze maatschappijen. Maar over de voor de handliggende mogelijkheid horen we de vluchtelingen organisatie, europarlementarieers en EU-functionarissen nooit. Hoe zou dat toch komen: een onverwoestbaar vertrouwen in de mensheid?
Een ding is zeker: de beelden uit Italië tonen aan dat geen enkele ambtenaar daar controlleerd of de persoon en de motieven van oversteek wel deugen. Daar moeten wij de politiek wel op aanspreken.