We leven in verontrustende tijden. Hoe kunnen we de moralistische, laffe en anti-democratische politiek van de huidige (Europese) politieke elite ten goede keren? Opdat we onze vrijheid en soevereiniteit herwinnen? Klagen zal niet helpen, hooguit wat met onze eigen gemoedsrust. Wat we nodig hebben is een politieke agenda en strategisch plan deze agenda uitgevoerd te krijgen. Wie gaat daarvoor het initiatief nemen?
Opgegroeid in een tijd (ben in 1951 geboren) waarin een samenleving en de politieke standaarden hoog waren: respect voor de opvattingen van de politieke en maatschappelijke ’tegenstanders’, ondersteunen van de zwakken van de samenleving (ouderen, gehandicapten en zieken), veroordeling van geweld als politiek middel, het gaan voor vrouwen-rechten, het in stand houden van een top recht-systeem, geloof in het belang van onderwijs en scholing, werken voor je inkomen, scheiding van politiek en geloof (uiteraard en toegegeven: tot op zekere hoogte), geloof in de zegeningen van de Verenigde Natie en hun verklaring van de rechten van de mens, afschuw van discriminatie (bedoeld werden (de individuele) discriminatie van joden [maar eigenlijk toen geen item, want antisemitisme was eigenlijk vanzelfsprekend helemaal fout], negers en later homo’s), vrije meningsuiting en een – niet overdreven – liefde voor ons land Nederland waar het goed toeven is en waar je trots kan en mag zijn op je Nederlanderschap. Allemaal zaken waar je politiek nog steeds voor mag en moet gaan, maar waar de huidige generatie (Europese) politici geen brood meer in zien.
Nu was de – tot ver in de zeventiger jaren – verzuilde Nederlandse samenleving natuurlijk bij uitstek een ‘systeem’ waarbij respect en accepteren van andermans (religieuze) opvattingen en gebruiken waren gebaseerd op wederkerigheid. Immers als jij de andere zuil niet accepteert/respecteert zou dan kunnen terugkaatsen op het geaccepteerd houden van jouw eigen opvattingen en gebruiken. Het maakte ook een redelijk geciviliseerd systeem van coalitievorming de de politiek mogelijk: geven en nemen, en dus politiek concentreren op het algemene belang, dat wil zeggen het belang dat vooral ‘boven’ de zuilen uitsteeg: recht, orde, verdediging, economie, buitenlandse betrekkingen.
Het systeem van de verzuiling bracht ook in verhouding goede bestuurders, ambtenaren en politici voort: opgeleid, gevormd en politiek getraind in de zuil, en dus maatschappelijk werken altijd in de wetenschap dat het buiten de “eigen kring” een wereld van geven en nemen zou zijn.
En natuurlijk had het verzuilde systeem ook een paar vervelende en verstikkende zaken voor diegenen die in die zuilen waren opgegroeid en gevormd. Buiten treden was vaak ‘not-done’, huwelijk tussen partners uit verschillende zuilen bijna altijd bron van vervelende sociale controle en verstoting, en erg open naar de nieuwe tijd met steeds snellere technologische en wetenschappelijke ontwikkeling waren de leiders van de zuilen nu ook weer niet. En in de zuilen hadden dominees, pastors en partij-ideologen soms een verstikkende intellectuele invloed. Behoren tot een zuil, en het in stand houden daarvan was vanaf de zestiger-jaren in ieder geval geen sexy onderwerp.
Nu zijn – lijkt het – die naoorlogse Nederlandse vanzelfsprekende standaarden van onze samenleving allemaal opgedoekt. Een geval van badwater en kind. Daarom mijn verontrusting.
De zestiger jaren waren blijkbaar voor vele – nu in relatieve welvaart levende jongeren – dan ook het moment korte metten te maken met dat systeem van de Nederlandse verzuiling. Die – sluipende – revolutie en ontzuiling heeft dus niet alleen maar zegeningen gebracht.
Met de opkomst van 10-over-rood in de PvdA was het gedaan met het fatsoen in de Nederlandse politiek. Iedereen werd de maat genomen en in het geval van de PvdA toen aan het “gelijk” van het redelijk naïeve, en op de universiteiten onderwezen, salon-socialisme (in ieder geval zullen de meeste arbeiders zich niet in de politiek koers van hun nieuwe PvdA hebben kunnen herkennen) die alleen maar populair is kunnen worden, en zelf uitgegroeid is tot de heersende politieke opvattingen van de huidige elite en niet te vergeten de vertegenwoordigers van de media, omdat de voortdurende welvaartsgroei de negatieve gevolgen van de opvattingen van de steeds incompetentere politici en bestuurders met nieuwe welvaart stijgingen kon worden verbloemd. Dat salon-socialisme heeft het begrip “sociaal” gemonopoliseerd en de andere partijen hadden daar geen antwoord op.
Ik ben altijd voorstander geweest van ontzuiling, wat dat betreft ook typisch een product van mijn tijd. Wat ik niet begrijp en niet wil accepteren is dat met het ontzuilen ook het burgermans-fatsoen, onkreukbaarheid van de politici en ambtenaren aan de wilgen is gehangen. Politici als speelbal van PR-jongens en hun media-vriendjes, aan de ketting gelegd door de financiële jongens, en onzeker gemaakt door juristen met hun verhullende prietpraat. Politici als carrière tijgers; partij- en dus zeker geen volksvertegenwoordigers.
En de andere niet-socialistische partijen hadden geen goede politieke agenda die als evenwicht in het sturen van de maatschappelijke ontwikkelingen konden dienen: iedereen wilde op de een of andere manier wel in de trein van de heersende politieke opvatting stappen en zich de maat laten nemen. Met afwijkende mening kon je in ieder geval geen (politieke) carrière maken. In tegendeel, je moest dan accepteren dat je voortdurend – vaak geweld niet schuwende – wordt gekleineerd, gediscrimineerd, gemarginaliseerd. Er is een rechte lijn in het afschaffen van de naoorlogse respect voor andere politieke opvattingen, en de huidige verstikkende intellectuele politieke leiders tussen de opkomst van 10-over-rood naar de huidige moralistische en ondemocratische opvattingen van een aan de Europese Unie overgeleverde partij als D66.
Wat de huidige politieke (Nederlandse, maar zeker niet alleen Nederlandse) elite heeft afgeschaft is dan ook niet gering:
- afschaffing van het Nederlanderschap; iedereen die nu de grens overschrijdt wordt zonder enige toelatingscriteria (ook) Nederlander als hij dat wil
- afschaffing van vrijheid van meningsuiting (we voeren nu politiek gemotiveerde processen tegen burgers die afwijkende meningen hebben; wie had dat in de vijftiger en zestiger-jaren kunnen vermoeden dat de Nederlandse overheid zo ver zou afglijden.
- afschaffing van het recht om te mogen leven in naar eigen inzicht ingerichte sociale omgeving: buurt, school, verenigingen en cultuur: opgelegd multiculturalisme is de norm. (1)
- afschaffen van de seculiere staat: wordt toegestaan dat islam streeft naar het invoeren van haar geloof als (uiteindelijk enige) staatsgodsdienst; kritiek daarop wordt afgedaan als in strijd met artikel 1 van de grondwet.
- afschaffen van de rechtstaat omdat alle – zich niet aan de heersende opvattingen van de elite en media conformerende burger of politieke beweging – wordt vervolgt.
- afschaffen van het accepteren van het recht van de sterkste op straat; niet alleen het niet willen oppakken en berechten van misdadigers (door idiote rechtsregels en procedures), maar ook het accepteren dat sommige politieke groepen die met hun ideeën aansluiten bij de heersende politiek zonder enige vervolging geweld mogen gebruiken tegen andersdenkenden.
- afschaffen van de soevereine staat der Nederlanden. Overdracht – zonder politieke discussie en zonder democratische besluitvorming (negeren referenda) – van de fundamentelen bevoegdheden van de Staat Nederland aan het in structuur en opvattingen anti-democratische Europese Unie.
- afschaffen van onkreukbaarheid van politici, bestuurders en ambtenaren: liegen en bedriegen is de standaard voor bestuurders en politici, en vooral geheimhouden, en daar niet op (willen) worden aangesproken. Kortom het gedrag van komende onderdrukkers.
- afschaffen van het budget-recht van de burgers: niemand weet meer hoeveel belasting hij/zij betaalt en waarvoor.
- afschaffen van het als vanzelfsprekend protesteren tegen antisemitisme. In tegendeel deze discriminatie is nu bijna geheel ingekaderd en onderdeel geworden van de heersende politieke opvattingen. Uiteraard onder de valse vlag van het Israëlisch/Palestijnse conflict. Maar de gedrevenheid om te kiezen voor een objectief zo in alle opzichte verkeerde politieke organisatie als Hamas of de PLO is alleen maar te verklaren uit antisemitische sentimenten. Niet antisemitisme is meer een probleem, het ‘discrimineren’ (bedoeld wordt bekritiseren) van de islam moet wordt bestraft.
Verder is de overheid vooral bezig met het uitvaardigen van wetten en regels over ‘hoe we ons tot-in-detail moeten gedragen’: van voedsel, medicatie, keuze van onze dokters, keuze van vervoer, keuze van onze verzekeringen, keuze van media, onderwerpen aan de auteursrechthebbenden, verkeersgedrag, reclame, inrichten van verenigingen, inrichten van onze scholen, dat we mogen spreken van de tijd van de moralistische overheid: zij weet als geen ander wat goed is voor haar burgers en verder je bek houden en de boetes betalen. Dit terwijl de overheid als leugenaar en bedrieger en zeer slechte manager zichzelf nauwelijks fatsoenlijk weet te gedragen. en te managen. De overheid neemt ons als burgers de maat; in een democratie is dat andersom. Dit gaat slechts voor ons aflopen.
Tenslotte, maar het is een bijproduct van de lijst van afschaffingen (zie boven) en het moralisme van de overheid, dat de overheid natuurlijk over ons geld gaat. Eigenlijk is het nu zo geworden dat wij als burgers niet gezien worden als mensen die zelf eigen geld proberen te verdienen, en dan van die verdiensten (uiteraard) een deel betaalt als belasting voor de bekostiging van zaken van het algemeen belang, maar dat de politici en de overheid eigenlijk vinden dat al het verdiende geld in Nederland van haar is en dat zij ons toestaat een deel te behouden voor het – binnen de opgestelde staatse moralistische regels – naar eigen inzicht te kunnen besteden.
De ultieme collectivisering (Lenin zal trots op ons zijn) en een ultieme (straks op agenten die klikken over het zich niet houden aan de moralistische regeltjes) gebaseerde DDR-overheid dus. Dat is wat er zo langzamerhand overblijft voor Nederland en haar bevolking.
Ik zie en lees veel van mensen die het met mij eens zijn dat die verstikkende politieke correcte opvattingen in strijd is met wat wij eerder hebben geleerd over respect, democratie, gezag en recht.
Wat er ook geschreven wordt door mede verontrustte burgers, hoe we daar ook over tweeten en ons eigen gelijk halen: het zal niet helpen. Gewoon omdat onze tegenbeweging zich politiek niet goed kan verenigen en een vuist maken. De PVV wordt wel de grootste partij, maar niemand weet – afgezien van de islam en immigratiestandpunten – waar de PVV nu verder voor staat.
Kortom er is grote behoefte aan een politieke AGENDA voor de bevrijding van Nederland en haar burgers. Bevrijding uit de almacht van de Europese Unie. Bevrijding van de almacht van de (internationale) financiële instellingen. Bevrijding van de verstikkende, klein-steedse, intellectuele opvattingen van onze moralistische overheid en haar onvermijdelijke teruggang naar een middeleeuwse religieuze staatsinrichting van een standen-maatschappij.
Ik was van plan de komende tijd wat artikelen te produceren met een aanzet tot zo’n agenda. Ik hoop op een vruchtbare discussie.
————————————–
(1) Dank zij het zeer discutabele artikel 1 van de grondwet (met dank aan de VVD-er Wiegel!). Er had moeten staan dat de Nederlandse OVERHEID in haar benoemingen, regelgeving en besluitvorming niet handelt in strijd met discriminatie naar geloof, aard en politieke overtuiging, maar er staat dat alle NEDERLANDERS dan niet mogen; daar staat dus eigenlijk dat de politieke elite nu wel bepaalt wat wij als Nederlanders mogen vinden en doen; het ultieme artikel voor een rechtsbasis voor onderdrukking, afschaffen vrijheid van vereniging, meningsuiting en politieke opvattingen. Want in algemene termen: ieder mens kan niet functioneren zonder te discrimineren. Dat doen we de hele dag. De overheid, en haar aansturende politieke actiegroepen, hebben het maar voor het uitkiezen waar en wanneer wij ergens discrimineren en kan ons dan rücksichtslos gaan vervolgen. Dat gebeurd nu met hele proces van islamisering van Nederland, en de strategen, zoals Erdogan, begrijpen dat West-Europese mechanisme en weten hoe ze dat moeten inzetten om ons te onderwerpen. En dat is wat er gaat gebeuren op basis van onze eigen grondwet.
