Het is zeer opvallend dat onze eigen politici, maar ook de Europese bestuurders inhoudelijk, zeer merkwaardig, en niet adequaat reageren op de gigantische elektronische spionage die Amerika uitvoerd ook bij bevriende naties. Het lijkt wel alsof Amerikaanse en Nederlandse politici denken dat als het gaat om email en internet opeens andere wetten gelden over bescherming van burgerrechten.
Om dit uit te leggen een paar opmerkingen vooraf.
Natuurlijk kan Amerika, Rusland, China en zelfs Nederland volhouden dat deze landen voor hun “eigen” veiligheid met name in oorlogssituaties buitenlandse mogendheden en burgers zullen bespioneren vanuit hun nationale veiligjeid. Dat feit neemt niet weg dat het land waarin en -over men dan spionneert dit altijd als verkeerd, staatsgevaarlijk en illegaal zal aanmerken. Vaak staat op spionage de zwaarste straffen. Als diplomaten worden betrapt worden ze uitgewezen, bij het land bekende spionnen komen het land niet meer in, of worden gearresteerd en voor de rechter gebracht. Dat geldt uiteraard voor vijandige landen en organisatie, maar ook voor neutrale en bevriende naties: spionage is illegaal en spionnen worden vervolgd. Dat is een grondregel vroeger en ook nu nog steeds.
Ook Nederland doet aan spionage, en heeft daar hopelijk goede reden voor, maar als het gaat om het bespioneren van eigen burgers dan gelden ook voor de inlichtingendiensten regels en zijn er toezichthouders en rechters betrokken bij het handhaven van die regels. Omdat per definitie natuurlijk spionage alleen effectief is als het undercover gebeurd voltrekt het stellen van de doelen waarop de spionage zich richt en de methoden die daarbij worden toegepast buiten ons dagelijks waarnemingsvermogen, maar die regels zijn er wel degelijk. Daarmee beschermen we de rechten van de burgers, die in ons (grondwettelijk) rechtsteem er vanuit mag gaan dat haar gangen, ideeen en opvattingen niet naar willekeur en continu door de overheid worden nagegaan en gedocumenteerd. Dat zijn namelijk de verwerpelijke DDR- Stasi technieken, een vorm van overheidscontrole die we naar we mogen hopen ook in Nederland nog steeds als verderfelijk zien.
Dergelijke burgerrechten regels gelden geldt ook bij het “resercheren” van “gewone” misdadigers: daar zijn strikte regels voor, en een onafhankelijke rechter dienst bij overtreding in het belang van het onderzoek door de overheidsinstanties vooraf toestemming te geven.
Nu is het natuurlijk mogelijk dat bevrienden naties hun spionage activiteiten coördineren en verdelen als er “gevochten” moet worden tegen een gezamenlijke vijand. We delen dan wederkerig onze gegevens uit en verdelen ook de werkzaamheden. Zo doen bondgenoten dat en ze halen het dan niet in hun hoofd om hun bevriende naties daarenboven ook nog eens te gaan spioneren.
Nu terug naar de feitelijkheid van het opereren van de NSA zoals die uit de openbaar gemaakte stukken van Snowden duidelijk zijn geworden:
1. de macht die de NSA gebruikt om wereldwijd het internet af te luisteren is gebaseerd op US wetgeving die is gemaakt na de aanval door islamitische fanatici op de Twin Towers in New York. Er is in Amerika wel degelijk een discussie of het op deze schaal afluisteren van de eigen burgers past binnen de grondwet, maar het afluistren van NIET US burgers staat niet ter discussie, immers dat doet de VS al zolang het bestaat en dat wordt vanuit het Amerikaanse perspectief ook geheel legaal gevonden. Alles wat de NDSA doet wordt dus in de VS goedgepraat als methode de burgers tegen terroristische aanslagen te beschermen.
Het proces tegen Wilders is een politiek proces. Wie van de zestiger-jaren generatie had ooit gedacht dat een dergelijk proces in 2010 in Nederland daadwerkelijk zou worden gehouden. Vooral als je bedenkt dat het juist de kinderen uit die 60-jaren mini-revolutie is die gedreven door hun zelf in het leven geroepen politieke correctheid hierop hebben aangedrongen. En als ik het over een politiek proces heb dan bedoel ik dat (a) sommige mensen wel (Geert Wilders) en anderen niet (Geke van Velzen, Mohammed Enait) worden vervolgd. Het politieke karakter zit er in dat men van de heersende elite en zittende magistratuur niet mag kwaadspreken over de Islam of de islam extremisten, maar dat iedereen wel kwaad mag spreken en haatzaaien over Rutte, Wilders, PVV. (b) dat Wilders hoe dan ook veroordeelt moet worden, ten koste van een eerlijke procesgang. Als je al dacht het proces Wilders toch eigenlijk een gewoon proces is op basis van een door de tweede kamer aangenomen artikel in het strafrecht en dat Wilders het proces toch echt te danken heeft aan zijn eigen domme uitspraken en dat het zeuren over het politieke karakter van de islam is ingegeven door rechtse sympatiën voor kwalijke (nazi-achtige) standpunten van de PVV, zal zal na vandaag toch wel even achter de oren moeten krabben.
De weblog de hoeiboei met het artikel van de arabist Jansen
Want met het artikel in dagblad De Pers over de blogpost van Hans Jansen over een typisch grachtengordel etentje waarbij ook de rechter aanwezig was die bevolen heeft het proces tegen Geert Wilders te openen, kan over het politieke karakter van dit proces verder geen discussie meer zijn. En natuurlijk we hebben alleen het woord van Hans Jansen en de andere betrokken zullen wel hun eigen versie hebben, maar het past in de hoge mate in het “Barbertje moet hangen” proces zoals we dat rond Wilders hebben zien ontwikkelen.
Het verslag van Hans Jansen geeft overig een inkijkje in hoe de politieke elite, in nauwe samenwerking met de rechtelijke magistratuur en de daaraan gelieerde universiteiten hun regie over het heil van dit land voeren.
Eerst de opmerkingen over de activist Bertus Hendriks:
Bertus is de ziel van het Palestina-comité. Ik ken hem al sinds 1963. Niemand kan zo mooi over het leed van de Palestijnen vertellen als Bertus. Boven een handvol glazen bier heeft Bertus me ooit uitgelegd dat het Palestijnse probleem hem eigenlijk niet zo veel kan schelen. Het gaat er om, legde hij me uit, want ik ben een ‘burgerlijk element van een voorbije generatie’, om via het lot der Palestijnen de mondiale structuren van uitbuiting bloot te leggen.
Let op de neerbuigende toon over de ‘Palestijnen’. Dit zijn dus de bronnen van de onverklaarbare aanhang bij gerespecteerde Nederlandse politieke partijen en de media voor bijvoorbeeld Hamas: de propaganda is uiteindelijk voor een revolutionair doel namelijk om de burgerlijke elementen (jij en ik dus) de mondiale structuren van uitbuiting bloot te leggen, en Brutus (sorry Bertus) bedoelt vast niet de door hem in stand gehouden mondiale propaganda. En zijn doelen zoals we uit de geschiedenis maar al te goed weten zijn uiteraard alle middelen die het doel dienen geoorloofd. Het is namelijk in alle redelijkheid niet te verklaren waarom weldenkende mensen ook maar één argument hebben om bijvoorbeeld Hamas inhoudelijk, moreel, humanitair of financieel te steunen: het vertegenwoordigt waarden en normen die op geen enkele manier passen in wat wij in het vrije – maar natuurlijk Bertus ook ‘onderdrukkende’ – westen aan waarden en normen denken te moeten uitdragen en verdedigen. Dit is echt de manier waarop milieu bewegingen, krakers, socialisten, anti-amerika en islam-volgers de publieke opinie via opinie-leiders en de politieke agenda weet te beïnvloeden. En dat is ook de reden waarom Pim Fortuyn dood moest en Wilders waarschijnlijk hetzelfde lot staat te wachten.
En verder:
Behalve ikzelf waren de andere eters allen notabelen van de PvdA en GroenLinks. Een aantal hunner bovendien werkzaam bij Justitie. Mr Schalken was dan ook niet de enige magistraat die meetafelde.
En om te begrijpen hoe de universiteiten (ook toch onafhankelijke wetenschappers) hun rol horen te spelen:
Schalken, die ook emeritus-hoogleraar is, aan de Vrije Universiteit, de universiteit van Balkenende, Rouvoet en Bos, liet weten dat het wetenschappelijk gezien een ‘machtig interessante casus’ was, waar ‘deksels goed’ over moest worden doorgedacht, en die ‘allerlei perspectieven’ bood. Ah, ik begreep het. Het is dus geen proces, daar aan de Parnassusweg, maar meer een academische werkgroep. Meer een studentikoze pleit-oefening dan een serieus strafproces voor grote mensen. Met voor de grap een zwaar bedreigde politicus als proefkonijn.
En dan een terloopse de eerdere opmerking:
Ik vroeg hem of ik in zijn (die van de rechter Tom Schalken; DA) bijzijn wel vrijuit kon spreken. Hij had immers al eerder iemand die over de islam gesproken had, voor de rechter gebracht. Dit leidde tot verontwaardiging bij de bekwame jurist. Ik zei mijn gastheer dat ik nu vertrok, omdat het zinloos is een gesprek te voeren wanneer er iemand bij zit die de macht heeft je te laten opsluiten als het gesprek hem niet bevalt. De stemming sloeg wat om.
En dus naast de beïnvloeding van de politieke opinie ook nog even de inzet van machtsmiddelen. En daar zitten dan blijkbaar PvdA en Groen Linkse politici bij! U bent gewaarschuwd. Het zou het publieke debat sieren als de namen van deze Amsterdamse politici ook zouden worden onthuld. Dan zien we tenminste hoe die partijen inmiddels tot de gevestigde orde zijn gaan behoren. Ook hier lijkt Orwel’s onderwerp van ‘Boerderij der dieren” weer actueel.
Allemaal bijzaak want het gaat natuurlijk om de grove en in alle normen ongepaste manier waarop een onafhankelijke rechter een getuige in een strafzaak onder druk probeerde te zetten. Maar de Tom Schalke heeft natuurlijk machtige vrienden, dus;
De Raad voor de Rechtspraak zegt dat Schalken niets verkeerd doet, zo lang hij niets zegt over beraadslagingen met zijn collega-raadsheren
Een opmerkelijke uitspraak, ten eerste stelt deze Raad de lezing van Hans Jansen dus blijkbaar niet ter discussie (misschien kende ze het voorval al, en had Schalken aan zijn collega-rechters al veel eerder, direct na het etentje, gemeld dat hij niet erg vat kreeg op de getuige!?) en komt slechts met een formeel antwoord over zijn geheimhoudingsplicht die niet geschonden is. Terwijl het hier toch gaat om een strafbaar feit (beïnvloeden van een getuigen in een strafproces). Zij zien waarschijnlijk nog wel mogelijkheden dat etentje onder het tapijt te vegen.
Er zijn – om goede redenen – niet veel rechtsmiddelen om Tom Schalken aan te pakken. Maar de politiek kan dit ook niet zomaar laten gebeuren. Het schaadt zo fundamenteel het rechtsgevoel en ondermijnt zo de echt gewenste onafhankelijkheid van de rechtelijke macht, dat willen we in Nederland nog met gezag recht kunnen spreken hier wel iets moet gebeuren.
Het meest voor de hand liggende is dat onze Minister-President deze rechter publiekelijk op de vinger tikt, en hem verzoekt om – samen met alle leden van de kamer die het omstreden vonnis over Wilders – vrijwillig af te treden ten einde de reputatie van de Nederlandse rechters en de rechtspraak te redden. Verder een oproep aan de huidige rechtbank die bezig is met het proces tegen Wilders dit proces direct te beëindigen en Wilders te vrijwaren voor iedere verdere vervolging op grond van zijn opvattingen en meningen, omdat “een politieke discussie gevoerd moet worden daar waar hij thuis hoort: in de tweede kamer in samenspraak met de regering, en in alle openheid opdat ALLE nederlanders in staat zijn zich in die discussie (geweldloos) te mengen en uiteindelijk in het stemhoekje te laten weten wat hij er van vindt”.
Joran van der Sloot is weer eens op zijn manier in het nieuws. Het eerste wat bij mij opkwam, niet erg professioneel, is dat de vlucht van Joran hier bewijst dat hij aan de laatste moord in lima (Peru) schuldig is; en nog twijfelachtiger: dan kunnen gevoegelijk de twijfels die we nog hebben over zijn moord op Antalee Halloway ook wel vergeten: die heeft hij zeker ook vermoord.
Nu is in het strafrecht gewoonte te zeggen, dat “men pas schuldig is als men door de rechter is veroordeeld”. Maar dat is natuurlijk onzin. De stelling zou moeten luiden: “men is pas schuldig als zijn misdaad is bewezen“. En natuurlijk hebben wij als maatschappij het feit of iets (juridisch) bewezen is aan de rechter voorbehouden, maar dat kan individuen niet weerhouden om iemand bewezen schuldig te vinden, ook als de rechter de misdadiger vrijspreek. Drie voorbeelden:
Iemand ziet dat persoon N een misdaad begaat. In de rechtzaal wordt die getuigenis door de advocaat van de verdachte in twijfel getrokken, want er is veel onderzoek naar de (on)betrouwbaarheid van getuigen, dus twijfel is snel gezaaid; er is geen ander ondersteunend bewijsmateriaal. De rechter besluit tot vrijspraak vanwege gebrek aan bewijs. Een vrijspraak op juridisch gronden, want voor de getuigen is die dader natuurlijk gewoon schuldig en terecht. die kan je de mond niet snoeren met de droogreden van: “men pas schuldig is als men door de rechter is veroordeeld’.
De politie/justitie heeft een verdachte op het oog in verband met een misdaad. In dat kader wordt de verdachte – geheel volgens de spelregels – afgeluisterd. Bij dit afluisteren wordt er door de verdachte een gesprek gevoerd met zijn advocaat, waarin hij aangeeft de misdaad gepleegd te hebben. Dit gesprek komt in het proces-verbaal. De verdachte wordt nu om een procedure fout (gesprekken met de advocaat kan in een strafzaak niet worden gebruikt; tegen de regels van een eerlijk proces). vrijgesproken. Hier zullen de agenten zeker, maar iedereen die nu de inhoud van die gesprekken kent, terecht vinden dat de verdachte schuldig is, wat we ook om goede of slechte reden hebben bedacht ter bescherming van de verdachte tegen waarheidsvinding.
Iemand begaat een misdaad. Op enige moment legt die dader vrijwillig en niet onder druk (of aan iemand) een bekentenis af. Hij/Zij krijgt spijt van die bekentenis, en trekt die bekentenis in de strafprocedure in. Er is geen voldoende ondersteunend bewijs. Verdachte wordt in de rechtzaal op grond van (juridisch) gebrek aan bewijs vrijgesproken. De hele wereld die kennis heeft genomen van die vrijwillige bekentenis, zal ondanks een rechtelijke uitspraak, blijven vinden dat hij schuldig was en moet dat natuurlijk ook kunnen uiten. Dat is het geval van Joran van der Sloot en de moord op natalee Hollway.
De discussies en de onvrede over de wijze waarop in Nederland (straf)recht wordt gesproken wordt m.i. door twee zaken veroorzaakt; (a) het strafrecht is niet gefocus op waarheidsvinding maar op het toepassen en naleven van procedures. Rechters spreken geen recht; ze kijken of de procedures strikt zijn nagekomen. (b) we maken alleen onderscheid tussen een verdachte is die veroordeeld (dus schuldig) is en een verdachte die niet wordt veroordeeld (dus juridisch onschuldig is). Dat laatste geeft dan nog eens het probleem dat we niet veroordeelden en juridisch dus vrijgesproken met allerlei procedures vervolgens schadevergoedingen kan eisen. Dat is in geval 2 van hierboven zeer tegen het Rechtgevoel.
Daarom zouden we altijd juridisch gesproken drie soorten uitspraken van een rechten moeten onderscheiden:
schuldig omdat het overtuigende bewijs geleverd is
(tijdelijk) vrijgesproken van vervolging omdat er onvoldonde bewijs is en dus twijfels
vrijgesproken omdat het onomstotelijk vast is komen te staan dat de verdachte het misdrijf niet heeft kunnen plegen.
Alleen in het laatste geval zal de verdachte recht hebben op vergoedingen voor de geleden (emotionele) schade.
Je kunt je afvragen in wat voor land we leven als we steeds in de politiek voorstellen om misstanden te veranderen of beleid te wijzigen te horen krijgen dat dat niet kan. Dat geldt voor veel onderwerpen met als argument dat dat niet meer kan vanwegen regelgeving vanuit Europa, of – met name studeerkamer rechtsgeleerden hebben daar een handje van, dat “internationale verdragen” dat onmogelijk maken. Alsof wij als regering of burgers die de volksvertegenwoordigers keizen wel wetten en verdragen mogen aan laten nemen, maar dan voor de eeuwigheid niet meer kunnen veranderen. Als we een verdrag zijn aangegaan kunnen we die hopelijk ook wel weer opzeggen! Als we een wet maken, kunnen we die hopelijk toch nog wel een keer afschaffen?
Zo kunnen we natuurlijk als Nederland, verdrag van Maastricht of niet, als soevereine staat besluiten weer uit de Euro-zone te stappen.
Wat is dat dan voor een drogreden van het Centraal Planbureau dat men – bij het doorrekenen van de verkiezingsprogramma’s zegt: “besparingen voor ambtenaren strepen we door want dat kan toch niet worden gerealiseerd’! Waarom niet denk ik dan. Misschien omdat tot op heden de politici te laf waren om in te grijpen? Of omdat we weten en regels hebben gemaakt waar we nooit meer van afkomen? Als het klopt wat het planbureau zegt, dan heb ik tenminste een suggestie voor de verkiezingsprogramma’s van alle nederlandse partijen: per direct de exclusieve en discriminerende status van ambtenaar afschaffen. Desnoods ook als er weer in Nederland rechters zijn te vinden die het voor hun rekening nemen om dat te verbieden.
Weer laten de hoeders van ons (straf)recht systeem zich van een merkwaardige kant kennen. Vanmorgen lees ik in de krant dat de Hoge Raad heeft beslist dat in een strafzaak een bewakingscamera niet zo maar als bewijs wordt toegelaten, want – en ik citeer de krant: “het kan gevoelige informatie bevatten over iemand ras”.
Zouden ze bij de Hoge Raad nog niet weten dat we van iedereen per definitie de ras op foto’s, video’s en zo kunnen vaststellen. Zijn nu alle foto’s video’s van bewijs uitgesloten. En wat doet het er toe dan we van een verdachte, vervolgde, passant, dader, de ras kunnen constateren. We kunnen ook zijn kleur haar, lengte, geslacht, soort kleding, omvang en nog veel meer vaststellen. Mag kan ook niet, omdat men dan misschien wel eens “gevoelige informatie” zou kunnen vaststellen!? “Bewakingscamera’s geen bewijs in strafzaken?” verder lezen
Waar politici, wetenschappers, medici, accountants, juristen, politicommissarissen en bestuurders van bedrijven het idee vandaan halen dat het opstellen, uitvaardigen, controleren, laten onderteken en de naleving checken van protocollen en procedures is onduidelijk. Als ze al een heilzame werking zouden hebben dan moeten we nu in de hemel op aarde leven gezien het aantal en de omvang van de toepassingsgebieden (die alle haarvaten van de maatschappij inmiddels omvat) van die protocollen en regels.
Schema voor een protocol
De heilzame werking van deze procedures is de grootste leugen van de huidige en complex gemaakte, door juristen en accountants georkestreede wereld. Rechters spreken geen recht meer maar passen alleen nog maar procedures toe. Politici en ambtenaren bureaucratiseren er driftig op los. Grote bedrijven vergaderen zich te pletter, en zijn onbestuurbaar door gedetailleerde verslaglegging en protocollen-opstellers. In plaats dan de bestuurders zich met de haar mensen, de organisatie en de markt en haar producten bezig houdt zijn ze bezig zich procedureel in te dekken voor alles en nogwat. Kinderbeschermers worden regeltoepassers. Verplegende worden boekhouders van formulieren. Agenten zitten achter het bureau hun administratie bij te werken.
De ongemene vlijt waarmee de regels en protocollen, althans op papier, worden nagekomen en in formulieren, management-letters en procesverbalen worden vastgelegd is alleen te verklaren door het feit dat als men nu maar kan aantonen dat men de procedures correct heeft gevolgd men wordt vrijgesproken van elke schuld en vervolging. Het is allemaal in het kader van “cover your ass” en op voorhand je “eigen straatje schoonvegen”. Het feit dat protocollen en reglementen zo’n verwoestende uitwerking heeft op het rechtvaardig functioneren van onze maatschappij heeft dan ook alles te maken dat daarmee de verantwoordelijkheid of het iemand aanspreken op zijn gedrag en daden wordt “afgekocht”. Rechters worden niet aangesproken op de inhoud van hun vonnis maar op het correct toegepast hebben van regels en procedures. Daar sta je dan als burger die recht zoekt.
Je hoeft over deze problematiek maar even na te denken om te weten dat veel regelgeving is opgesteld en uitgevaardigd omdat zich een (toevallig, éénmalig of zeldzaam) incident zich voordoet. Media hebben de neiging om dat op te roepen tot onderzoek en actie. Actie voor de meeste bestuurders alleen tastbaar te maken door het opstellen en uitvaardigen van een procedure, weten, regels. Terwijl het in negen van de tienkeer duidelijk is dat het probleem is veroorzaakt door ondeskundigheid van de uitvoerder en gebrek aan kwaliteit bij zijn leidinggevenden.
Hoe ongemeen verwoestend het opstellen van procedures en protocollen is – in plaats van het goed en gedegen opleiden door leraren die er verstand van hebben – vooral ook uit de praktijk – bleek gisteren (woensdag 17 maart 2010) wel uit de persconferentie van de officier van Justie over de verdwijning en moord van Milly Boele. “Nederland gaat aan protocollen ten onder” verder lezen
In wat voor maatschappij leven we? Goed of niet goed, eens of niet eens, maar iemand die toch overduidelijk ernstige zaken op hun geweten heeft krijgt levenslang. Ieder normaal mens denkt dan, levenslang is levens lang; of als de rechter zegt 10 jaar, dan is dat tien jaar. Zo niet de amateurs die zich beroepsmatig mogen bezighouden met het zieleheil van de gestraften. Straffen worden zelden in de uitgesproken lengte uitgezeten (niemand kan echt uileggen waarom). De gestraften kunnen klagen als hun iets niet zint: geen televisie, geen sport, geen mobiele telefoon, te veel lawaai van de buurman, te ver van z’n vriendin, noem mar op en we nemen dat allemaal maar serieus, besteden er tijd aan als of de gestraften zelf de slachtoffers zijn.
Detentie betekent normaal gesproken: achter de tralies!
Maar de nieuwste grap is ongekent in zijn soort. Want wat is het eigenlijk: doortraptheid, naïeviteit, ondeskundigeheid, niet geverivieerde wetenschappelijk theoriën, zwakke knieën, intimidatie? Het doet er niet toe, maar hoe haalt iemand het in z’n hoofd een levenslang gestrate het etiket “detentie-ongeschikt” op te plakken en vrolijk vrij laat loslopen.
Het is wel de sfeer die gecreert is door politici die van alles zwakke knieën hebben, en denken dat deskundigen en de media vooral op de kniën moeten worden gekust.
De vraag zal dan ook wel weer zijn of de idioot die verantwoordlijk is voor deze oordeelsvorming, daarop wordt aangesproken en voor het ondermijnen van het rechtelijke gezag zal worden gestraft. Niet dus, we zullen waarschijnlijk nooit weten wie het is en nog waarschijnlijker is dat hij/zij al ergens wethouder voor de PvdA is geworden.
In wat voor maatschappij leven we? Goed of niet goed, eens of niet eens, maar iemand die toch overduidelijk ernstige zaken op hun geweten heeft krijgt levenslang. Ieder normaal mens denkt dan, levenslang is levens lang; of als de rechter zegt 10 jaar, dan is dat tien jaar. Zo niet de amateurs die zich beroepsmatig mogen bezighouden met het zeielheil van de gestraften. Straffen worden zelden in de uitgesproken lengte uitgezeten (niemand kan echt uileggen waarom). De gestraften kunnen klagen als hun iets niet zint: geen televisie, geen sport, geen mobiele telefoon, te veel lawaai van de buurman, te ver van z’n vriendin, noem mar op en we nemen dat allemaal maar serieus, besteden er tijd aan als of de gestraften zelf de slachtoffers zijn.
Maar de nieuwste grap is ongekent. Ja wat eigenlijk: doortraptheid, naïeviteit, ondeskundigeheid, niet geverifieerde wetenschappelijk theoriën, zwakke knieën, intimidatie? Het doet er niet toe, maar hoe haalt iemand het in z’n hoofd een levenslang gestrate het etiket “detentie-ongeschikt” op te plakken en vrolijk vrij laat loslopen.
Het is wel de sfeer die gecreëerd is door politici die van alles zwakke knieën hebben, en denken dat deskundigen en de media vooral op de kniën moeten worden gekust.
Het is zeer opvallend dat onze eigen politici, maar ook de Europese bestuurders inhoudelijk, zeer merkwaardig, en niet adequaat reageren op de gigantische elektronische spionage die Amerika uitvoerd ook bij bevriende naties. Het lijkt wel alsof Amerikaanse en Nederlandse politici denken dat als het gaat om email en internet opeens andere wetten gelden over bescherming van burgerrechten.
