Op een enkele uitzondering van bedrijfslaboratoria na wordt het gehele proces van wetenschappelijk onderzoek door de overheid betaald. De opleidingen, de instituten, de wetenschappelijke medewerkers, de studiereizen, de bibliotheken waar alle resultaten systematisch voor iedereen toegankelijk is. Alles is publiek geld en dat is ook goed want wetenschappelijk onderzoek is van groot maatschappelijk belang.
In het hele proces is zijn eigenlijk de private wetenschappelijke uitgeverijen de uitzondering. Op basis van publiek gefinancieerde onderzoek staat de wetenschapper zijn resultaten af aan een private uitgever, die natuurlijk daar waarde aan toevoegt (peer reviews, productie, distributie) en een uitzonderlijk grote marge (zó beetje de beste marges van de print-uitgeverijen) op dat resultaat van het onderzoek daarme verdient. Dat laatste is eigenlijk om twee reden onbegrijpelijk. Ten eerste dat we als gemeenschap wel alles financieren bij het wetenschappelijke personeel maar hun vruchten onder regime van de auteurswet geheel in hun eigendom laat vallen. Dat is principieel onjuist. Ten tweede dat met dat persoonlijke recht die wetenschapper de toegang tot de resultaten in handen legt van een derde die er zijn auteursrechten aan toevoegt, in ieder geval met het monopoly van de distributie, kan bepalen wie wel of niet van de resultaten kennis kan nemen.
De gemeenteraadsverkiezingen komen er aan en dus weer de bijna onontwarbare knoop van wie je je stem geeft. Al jaren kies ik voor een persoon, meer dan voor een partij, maar de personen op de lijst van kandidaten, die vandaag in de bus lag, gaf geen enkele bekende naam. Verder weet je dat als je in Hilversum woont dat de kwaliteit van de overheid en dus haar politiek vriendjes in de gemeenteraad niet erg hoog kan zijn. Maar vanuit mijn werk vroeger kende ik van dichtbij al het gebrek aan kwaliteit van gemeentebesturen, waarbij de verdiensten vooral liggen in het najagen van en het verzinnen van voor de burgers moralistische maatregelen. Goede reden om zo snel mogelijk de achterhaalde bestuurslaag van gemeenten op te heffen, of als we naast het landsbestuur überhaupt nog daar iets onder willen hebben, dan maar integreren met de provincies. Met 30 (stads)gewesten moet het toch allemaal wat overzichtelijker worden. Maar goed de burgerplicht roep en er zal dus en keuze worden gemaakt.
Wat mij bij het maken van de keuze wel deed realiseren dat aan het systeem van vertegenwoordigende democratie dat je een persoon (of een partij) kiest en daarbij de afweging maakt dat die partij of die persoon op alle voorlichtende vraagstukken en besluitvorming voor jou altijd het beste doet. Dat is natuurlijk niet waar.
In een prachtige TED-presentatie van prof Hans Rosling stelt hij tussen neus en lippen door – en m.i. terecht – “dat niet onwetendheid, maar vooroordelen” het grote probleem zijn bij het overdragen van kennis. Vooroordelen kunnen we ook oogkleppen noemen en dat is een bekend en veel voorkomend probleem. Niet alleen in de wetenschap en het onderwijs, maar zeker ook in het bedrijfsleven.
Ik heb vele banen gehad en het leuke van zo veel wisselingen is dat je je steeds snel moet inwerken in de business case van dat bedrijf en de brache waarin het werkt. Bijna altijd stuit je bij die inwerking op door de betrokkenen als onwrikbaar feit gepresenteerde gebruiken, waarbij je dan toch de vraag stelt: “Maar waarom moet dat eigenlijk zo?”. Van alle branches waar ik in heb gewerkt en dit tegen kwam, heb ik vooral in mijn tijd als directeur/uitgever van dagblad BN/DeStem te maken gehad met heel veel vastgeroeste wetmatigheden: over de rol en de positie van de redactie en de jorunalisten, de wijze waarop de abonnementen marketing wordt gedaan, de manier waarop de advertentiemarkten moeten worden bewerkt en het beeld dat de medewerkers in de uitgeverij hadden over de redenen waarom hun lezers veel geld uitgeven aan een duur abonnement. En daar zijn een paar vooroordelen over de aard en inhoud van het internet aan toe te voegen en deze vooroordelen worden graag door alle opiniemakers in deze brache nagesproken en versterkt. Dat is niet verstandig, want het gaat heel slecht met de kranten en de vooruitzichten zijn niet bemoedigend. Dan is het belangrijk dat er tenminste een correct assesment is van de belangrijkste concurrent: het internet. (meer…)
Logo United Nations Framework Convention on Climate Change
Bijna dagelijks verschijnen er nu berichten in de pers over ‘fouten’ in de Verenigde Natie rapporten van de IPCC. Rapporten die basis zijn (geweest?) van bijna alle maatregelen die regeringen over de hele wereld hebben genomen om de door de IPCC voorspelde rampspoed door de menselijke activiteiten op ons wereldwijde klimaat tegen te gaan. Er zijn nog steeds politieke partijen en politici die denken dat die fouten ‘er niet toe doen‘ of ‘het overige bewijsmateriaal voor de komende rampspoed niet aantasten‘, maar duidelijk is ook dat er toch enige aarzeling zichtbaar wordt bij politici om de voorgenomen voor de mensen (draconische) maatregelen (denk eens aan Barendrecht) toch even te heroverwegen.
Nu is mijn punt dat wanneer je als krantenlezer of politici denkt dat deze onthullingen nu – met als catalisator een door een hacker openbaar gemaakte emails van het voor de IPCC leidinggevende onderzoeksinstituut in de UK – plotseling en als een donder bij heldere hemel aan het licht komen, dan vergist hij/zij zich en kent de feiten niet, of beter, zoals de meeste politici in de zaak van de vermeende Global warming, die feiten niet hebben willen kennen. Want al zeker tien jaar circuleren de berichten over de vooringenomenheid, de fouten, de vriendjespolitiek, de manipulatie van de feiten, de malversaties, de op een zij-spoor zetten van onwelgevallen klimaat deskundige, de weglating van met de theorie van Global warming strijdige feiten, en dus de hoge propaganda-gehalte van wat de gelovers van de Global Warm uitspookten reeds op het Internet. Maar ook is er incidenteel in de media over geschreven en er zijn boeken over verschenen. Niemand kan achteraf zeggen”: ‘ik heb het niet geweten’, of nog erger ‘had ik dát geweten..‘. En als men dat proces niet herkent heeft de afgelopen jaren is het misschien goed om het artikel uit De Telegraaf nog even te lezen over Henk Tennekes, de oud-directeur van het KNMI die daar vertrekken moest omdat hij de uitspraken over de voorspelde klimaatveranderingen niet onweersproken wilde accepteren, of even in herinnering roepen dat onze oud-politicus Veerman, van de gelijknamige, door de overheid ingestelde deltacommissie, ongegeneerd meldde dat er in zijn rapport wel wat was overdreven (ander woord voor gelogen), maar de ernst van de komende crisis rechtvaardigden die overdrijving natuurlijk wel want de mensen moeten worden wakker geschut. Misschien denkt Veerman wel dat het verkondigen van leugens, net als bij Al Gore, je zomaar een Nobelprijs kan opleveren!. (meer…)
Vanmorgen kopt De Telegraaf: Hoezo opwarming!? De redactie heeft de website van Anthony Watts blijkbaar gespot. Deze website (www.wattsupwiththat.com) wordt door mij vrijwel vanaf het begin dagelijks bekeken. Het is verfrissend om tegen de dagelijkse onzin van door de fundamentalistische en soms terroristische milieubewegingen een intelligent tegengeluid te horen. Niet van politieke tegenstanders maar van betrokken wetenschappers die hier een forum hebben gevonden om alle claims, beweringen, onderzoeksrapporten (van soms ook wetenschappers, maar zeker niet altijd) op hun wetenschappelijke meritisch te beoordelen en waar nodig van kritische kantekeningen te voorzien.
Policy driven deception
Deze site is een must voor alle (wetenschaps) journalisten die over het onderwerp van de Global Warming schrijven en verplichte dagelijkse kost voor al die politici die op basis van VN-rapporten van de IPCC draconische maatregelen en belastingverhogingen initieren die onvermijdelijk zullen leiden tot een repressieve maatschappij waarbij de goeroes van de milieubewegingen straks graag als gestapo willen gaan optreden.
De initiator van de website, Anthony Watts, heeft samen met Joe D’Aleo een rapport “Surface Temperature Records: Policy driven deception?” geschreven over het feit dat de Verenigde Naties en hun klimaat commissies met opzet de temeratuurcijfers hebben gemanipuleerd. Hierover wordt op de site Wattsupwiththat gerapporteerd. Het rapport is ontluisterend voor alle wetenschappers verblind door en gedreven door de wil de mensheid te waarschuwen voor vreselijke rampen, die nu zo duidelijk blijken helemaal niet zullen gaan. Lees ook de website van E.M. Smith, aka “Chiefio” (meer…)
Je kan voor of tegen het deelnemen aan de oorlog in Irak zijn. Dat is een politieke afweging en geen juridische. Bij die afweging kan men mee laten spelen of Saddam Hoessein kon beschikken over zogenaamde massa-vernietings wapens, maar je kunt ook zonder die afweging of kennis tot de conclusie komen dat het oude regiem van Irak een kopje kleiner gemaakt zou moeten worden. De weerzinwekkende daden van dat regiem waren er ernstig genoeg voor en bij de legitimiteit van het instappen van de ge-allieerden van de tweede wereld oorlog hebben ook nooit vraagtekens gezet.
Het is voor mij onbegrijpelijk waarom die vraag van wel of niet doen of meedoen aan de oorlog (in de media) is beperkt tot de vraag van het al dan niet aanwezig zijn van de massa-vernietigenswapens. Immers er waren heel veel argumenten om uit humanitaire overwegingen saddam Hoessein te lijf te gaan. En voor diegene die die argumenten nog eens op een rijtje willen hebben verwijs ik naar een magistrale toespraak van Tony Blair voor het amerikaanse congress in July 2003.
Hoe men er ook verder over denk, in 2003 heeft onze regering daar een afweging over gemaakt en een beslissing genomen. De kamer heeft ingestemt en ik begrijp werkelijk niet waar alle commotie nadien van met name de PvdA over de legitimiteit en de verkeerde voorlichting over gaat. Immers ook zonder informatie van geheime diensten en interne rapporten was het ieder – ook in de kamer – wel duidelijk waar we het over hadden en waarom we een rol bij de omverwerping van het regime in Irak zouden moeten of kunnen spelen. Ook hier maken we van een politike inhoudelijke beslissing opeens een procedurele steekspel. Onzin dus. (meer…)
Helaas, maar het is niet ongewoon dat er soms een bedrijf failliet gaat. Dat is altijd een drama voor de leveranciers die opeens reeds verdient geld aan hun neus voorbij ziet gaat. De overheid steekt geen vinger uit naar deze gedupeerden; integendeel, de belastingdienst eet het eerste uit de ruif, dan de bank en de kruimels blijven over bij diegene die echt schade leiden. OK, praktijk van de dag.
Maar waarom, is diezelfde overheid opeens zo inconsequent als het gaat om het faillissement van een spaarbank? Immers vele mensen hebben juist daar beleend vanwege hebzucht: waar kan ik het meste krijgen; niets op tegen maar dat gaat wel eens mis. Geld kwijt, jammer dan.
Nee, zegt de overheid, omdat het banksysteem zo essentieel is voor de economie, en omdat het banksysteem drijft op VERTROUWEN, mogen we de spaarders niet dat vertrouwen niet beschamen en garanderen wij tot één ton euro de tegoeden. (NB. Ik neem aan dat allen de oorspronkelijke inzet en niet de tegoeden inclusief opgebouwde rente wordt vergoed!?). Dat kost geld en dat brengt in eerste instantie de belastingbetaler op. Dat is onredelijk want waarom zouden wij als verstandige burgers de prijs moeten betalen van a-sociale bank-directies en hebberige spaarders.
Dus gaat de overheid proberen het geld op iemand te verhalen. De bankwereld zou je dan zeggen, want die zijn toch verantwoordelijk voor wat er in de financiële wereld is gebeurd. Maar niets van dat alles. Banken en bankiers mogen hun oude op eigen gewin gerichte gedrag gewoon voortzetten, en worden – noch als bank, noch persoonlijk – aangesproken op wat ze collectief veroorzaakt hebben. Het bijvoorbeeld wettelijk vullen van een stroppenpot door de banken in de komende 20 jaar is geen optie blijkbaar voor de politiek.
Nee, men heeft besloten het te verhalen op het land van de failliete bank. En daarmee op de bevolking (€12.000 per persoon!) van IJsland en die bevolking heeft aan het geheel part nog deel. Dat is onredelijk en onrechtvardig en die bevolking verzet zich daar natuurlijk zeer terecht tegen.
En de uitspraak van minister Bos, dat hij zich er niet bij neerlegt dat de Nederlandse belasting betaler er voor moet opdraaien, is daarmee uiterst schijnheilig, want blijkbaar vindt hij wel zonder enige vroeging dat de IJslandse belasting betaler er wel voor moet opdraaien. Maar die zijn zwak en met weinigen, dus die kan je gemakkelijk uitkleden.
Daarmee wordt de case ICESAVE gelijk ook een testcase over democratie in z’n algemeenheid, de kloof tussen burger en politieke leiders, internationale solidariteit en de wil om korte termijn persoonlijk eigen belang uit het bedrijfsleven te bannen.
We hebben in Nederland (in navolging van Amerika?) de gewoonte ontwikkeld dat wanneer er iets mis gaat: rampen, ongelukken, pech, rellen, overstromingen, brand, etc. we als eerste (en in de media lijkt het soms wel als enige) overheidsdienaren, en soms politici verantwoordelijk willen maken en houden. Natuurlijk met een groot deel eigen belang want als we een commissie, en soms een parlementaire commissie, tot het aanwijzen van een schuldenaar kunnen brengen weten we ook waar we het geld kunnen halen.
Nu is de kwaliteit van ons bestuur soms ook bar slecht en kunnen we terecht iemand daarop aanspreken. Soms is dat slechts de helft van het verhaal. Want met het gekakel over de schuldvraag en de (vermeende) slechte kwaliteit van de bestuurders en de hulpverleners, blijft merkwaardig genoeg de veroorzaker ver uit beeld.
Dat lijkt ook weer te gebeuren bij het uit de hand gelopen strandfeest in Hoek van Holland. De commissie hebben gesproken; de schuldigen zijn aangewezen (ze zijn niet van plan om op te stappen begrijp ik) maar de veroorzakers zijn nergens in beeld: de feyenoord holigans. Er wordt over gesproken alsof dat een soort natuurverschijnsel is, dat is er nu eenmaal en daar kunnen we niet veel tegen doen, en als de politie nu maar de juiste signalen had opgepakt dan had het allemaal niet zo uit de hand hoeven te lopen.
Dat is hoe dan ook de omgekeerde wereld: de overheid moet niet volstaan met het waarschuwen dat we niets in de auto moeten laten liggen, dat we ons huis in een vesting moeten veranderen, of dat we voetbal supporters netjes begeleiden naar de plekken waar ze hun misdaden kunnen uitvoeren.
Ik vind dat de overheid als één van de basis verantwoordelijkheden heeft de goedwillende burgers te beschermen tegen allerlei vormen van door iedereen herkende misdaden: stelen, agressie en “ik-heb-overal-scheid-aan”-gedrag. We zouden gewoon onze spullen in de auto moeten kunnen laten liggen, onze voordeur niet op slot hoeven te doen, en gewoon naar een gezellig strandfeest moeten kunnen gaan zonder dat agenten worden getreiterd of voetbalvandalen de zaak verstieren.
Dus laten we vooral niet vergeten dat de oorzaak van het uit de hand lopen van het feest niet het domme politie optreden is geweest maar een groep gewelddadige voetbalsupporters. Waren die niet op vrije voeten geweest dan het een waarschijnlijk een gezellig zomerfeest geworden daar op het Hoekse strand!
Wat lees ik gisteren (8 december 2009) in De Pers: ABN-AMRO heeft het moeilijk. Dat komt o.a. door de europese commissie gedwongen verkoop van de HBU. Verlies anderhalf miljard.
De europese concurrende redenen om te dwingen dit te verkopen is onduidelijk en gezien het te nemen verlies onredelijk. We hebben het over die Nelie Smit Kroes. Waarom weigeren we niet soms gewoon uit te voeren wat de bureaucraten in Brussel bedenken. Norm moet zijn: wat is goed voor de (Nederlandse) Burgers. Verkoop van de HBU is/was dat zeker niet, want nu kunnen we weer gewoon belasting geld schokken om ABN over dit verlies heen te helpen.
Processen tegen Micorsoft, Google, ABN e.d. lijken zich te voltrekken in het luchtledige van de studeerkamers van enkele van de wereld vervreemde juristen en politici. Nutteloze energie.
Niemand legt uit wat het onder water zetten van een polder te maken heeft met de wens om de Westerschelde wat verder uit te baggeren. Afgezien van het feit dat een diepere Westerschelde kans geeft aan vast weer een ander interessante biologische biothoop – want de natuur toont zich iedere dag sterker dan wat de piskijkers van de natuurbewegingen ons doen willen geloven – is het onduidelijk hoe de dan blijkbaar verstoorde natuur naar in die onderwater gelopen polder gaat verhuizen en rustig voort gaat op de oude voet in de ondiepe Westerschelde.
Niemand legt het uit.
Er schijnt een rapport te zijn, maar de logica kan geen enkele politici, Zeeuwse boer of journalist begrijpen en uitleggen. Men is blijkbaar al zo onder de geestelijke plak van de milieu bewegingen gekomen dat over hun claims verder geen kritische vragen meer worden gesteld. Het hele gedoe rond de Hedwig Polder in Zeeuws-Vlaanderen is een prima voorbeeld hoe wij onze maatschappij langzamerhand uitleveren aan de ayatollahs van de milieu beweging: uiterst reactionair en die als fundamentalistische gelovigen niet houden van vrijzinnigheid of kritische vragen en daar ook naar handelen door tegenstanders te verketteren en de hel te beloven. Er zijn inmiddels genoeg rechters in het land die voor ze knielen; politici durven al heel lang niet meer kritisch te zijn en alle gevestigde journalisten hebben ze boven aan hun lijstje staan van mensen die ongestoord hun geloof als waarheid mogen uitdragen. We gaan recht naar de nieuwe donkere tijden van de middeleeuwen en we staan erbij en kijken er na.
Uiterst verontrustend. En de vraag is naar welk land we straks nog kunnen emigreren als zij daadwerkelijk de politieke macht grijpen en wij op de vlucht moeten voor hun hardhandige onderdrukking van anders denkenden. Wie houdt ze tegen?
Nu berekend is dat we met z’n alle zo maar een half miljard per jaar aan parkeergelden betalen komt er iets van beweging in een zeer merkwaardige belasting.
Laten we het over één zaak gewoon eens zijn: het is belasting, al was het alleen maar omdat de boetes voor overtreding als belastingboetes wordt opgelegd. Overigens dat laatste met percentage van het normale parkeertarief zelf die volgens mij in de orde van honderden procenten kan liggen. Nu is het innen van parkeerboetes via de balstingwet al oneigenlijk, maar ook dat hebben we allemaal maar over onze kant laten gaan. Een overheid die zulke percentage boetes oplegt is al niet serieurs te nemen, maar dat ter zijde.
De reactie van politieke partijen en de ANWB is qua inhoud te verwachten: er moet een maximum aan het tarief wordenm gesteld. Dat lijkt mij schijnheilig want als het de politiek zo uitkomt zal dat maximum wel weer worden vehoogd.
De reden dat de parkeergelden zo excessief zijn gestegen ligt natuurlijk in het feit dat het de politiek gemakkelijk (monopolist met veel macht) dat geld kan innen voor een groot deel bij mensen die toch niet op hen stemmen en daarmee ongemerkt veel geld creëren voor allerhande hobbismen waar anders op z’n misnt toch een keer een wat fundamenteler discusie over zou moeten worden gevoerd.
De enige juiste reactie tegen het parkeergeld is een maatschappelijk principiële. Immers parkeergeld wordt geheven op een bepaald gebruik van de publieke ruimten, die dus al van ons allen is, en waarover we nu opeens moeten gaan betalen. Waarom wel voor parkeren, en niet voor fietsen, spelen, wandelen, oversteken. Princieël zou in de grondwet (ja daar want de enige functie van de grondwet is de burger te beschremen tegen een al te machtige overheid!) dat voor het gebruik van openbare ruimten geen geld geheven mag worden.
In wat voor maatschappij leven we? Goed of niet goed, eens of niet eens, maar iemand die toch overduidelijk ernstige zaken op hun geweten heeft krijgt levenslang. Ieder normaal mens denkt dan, levenslang is levens lang; of als de rechter zegt 10 jaar, dan is dat tien jaar. Zo niet de amateurs die zich beroepsmatig mogen bezighouden met het zieleheil van de gestraften. Straffen worden zelden in de uitgesproken lengte uitgezeten (niemand kan echt uileggen waarom). De gestraften kunnen klagen als hun iets niet zint: geen televisie, geen sport, geen mobiele telefoon, te veel lawaai van de buurman, te ver van z’n vriendin, noem mar op en we nemen dat allemaal maar serieus, besteden er tijd aan als of de gestraften zelf de slachtoffers zijn.
Detentie betekent normaal gesproken: achter de tralies!
Maar de nieuwste grap is ongekent in zijn soort. Want wat is het eigenlijk: doortraptheid, naïeviteit, ondeskundigeheid, niet geverivieerde wetenschappelijk theoriën, zwakke knieën, intimidatie? Het doet er niet toe, maar hoe haalt iemand het in z’n hoofd een levenslang gestrate het etiket “detentie-ongeschikt” op te plakken en vrolijk vrij laat loslopen.
Het is wel de sfeer die gecreert is door politici die van alles zwakke knieën hebben, en denken dat deskundigen en de media vooral op de kniën moeten worden gekust.
De vraag zal dan ook wel weer zijn of de idioot die verantwoordlijk is voor deze oordeelsvorming, daarop wordt aangesproken en voor het ondermijnen van het rechtelijke gezag zal worden gestraft. Niet dus, we zullen waarschijnlijk nooit weten wie het is en nog waarschijnlijker is dat hij/zij al ergens wethouder voor de PvdA is geworden.
In wat voor maatschappij leven we? Goed of niet goed, eens of niet eens, maar iemand die toch overduidelijk ernstige zaken op hun geweten heeft krijgt levenslang. Ieder normaal mens denkt dan, levenslang is levens lang; of als de rechter zegt 10 jaar, dan is dat tien jaar. Zo niet de amateurs die zich beroepsmatig mogen bezighouden met het zeielheil van de gestraften. Straffen worden zelden in de uitgesproken lengte uitgezeten (niemand kan echt uileggen waarom). De gestraften kunnen klagen als hun iets niet zint: geen televisie, geen sport, geen mobiele telefoon, te veel lawaai van de buurman, te ver van z’n vriendin, noem mar op en we nemen dat allemaal maar serieus, besteden er tijd aan als of de gestraften zelf de slachtoffers zijn.
Maar de nieuwste grap is ongekent. Ja wat eigenlijk: doortraptheid, naïeviteit, ondeskundigeheid, niet geverifieerde wetenschappelijk theoriën, zwakke knieën, intimidatie? Het doet er niet toe, maar hoe haalt iemand het in z’n hoofd een levenslang gestrate het etiket “detentie-ongeschikt” op te plakken en vrolijk vrij laat loslopen.
Het is wel de sfeer die gecreëerd is door politici die van alles zwakke knieën hebben, en denken dat deskundigen en de media vooral op de kniën moeten worden gekust.
We moeten ons realiseren dat de internetrevolutie nog maar zo’n 25 jaar geleden technisch gestart is. In de loop van de negentiger jaren werden we vertrouwd met het principe dat we in het World Wide Web andermans informatie eenvoudig konden raadplegen en inzien. De doorbraak ging vooraf aan de ontwikkeling van het digitaliseren van informatie en liep gelijk op met de democratisering van de PC eind jaren negentig. Internet werd revolutionair 10 jaar geleden toen Google zijn diensten als zoekmachines ging aanbieden. Ik beschouw de internet revolutie als even ingrijpend als de “uitvinding” van spraak, de opkomst van de landbouw, de uitvinding van de boekdrukkunst en tenslotte de industriële revolutie. Waarin de Internet Revolutie van al die andere ingrijpende wijzigingen van de sociale context van de mensheid verschilt is zijn snelheid. De huidige (westerse) maatschappij kan nauwelijks nog functioneren zonder internet. Dat is ongelofelijk.
De internet revolutie heeft – dat ontkent niemand – ingrijpende effecten op wat we in de wereld van de media “print” noemen. De discussie over de uiteindelijke (desastreuze?) effecten is in volle gang en daarbij kunnen de vertegenwoordigers van de “oude”media zich nog wel degelijk verschuilen achter het argument: “Het zal zo’n vaart niet lopen!”, immers mensen lezen nog steeds massaal boeken, kopen nog steeds kranten of lezen het gratis in de trein, en sommige informatie geraadpleegd in sommige situaties is lezen vanaf papoier nogh steeds de beste optie. Rustig blijven ademhalen dus. (meer…)
Het kan niet anders dan dat ook de boeken uitgevers vroeg of laat te maken krijgen met de gesel van Internet. Internet zal effect gaan hebben op het vinden en selecteren van nieuwe auteurs. Internet zal de mogelijkheid geven aan de uitgevers van auteurs sterren te maken. Het zal uitgeef beslissing en met name de oplage stevig gaan beïnvloeden (kleine oplages alleen nog maar via printing -on-demand). Men krijgt de mogelijkheid om oude titels te reactiveren door ze beschikbaar te maken – via bijvoorbeeld de bibliotheken – voor printing-on-demand van boeken die niet meer herdrukt worden. En in zijn algemeenheid betekent dat dus long-tail-ontwikkelen voor beschikbaarheid van titels voor niche markten.
Maar ook zaken als het afwaarderen van de boekhandels kanalen, noodzakelijkerwijze loslaten van de vaste boekenprijzen in Nederland, en de marketing van fondsen, branding van uitgeverijen, het direct in contact komen met de groepen lezers, zal snel tot de standaard marketingbagage van een traditionele boekenuitgeverij gaan behoren. Dat betekent dus voor de uitgevers het viraal promoten van nieuwe titels en auteurs in de sociale netwerken, waarbij de potentiële lezers boeken zullen gaan waarderen, beoordelen, becommentariëren, suggesties doen en aan elkaar doorgeven, om uiteindelijk in vele gevallen de titel on-line te bestellen.
Samenvattend, de uitgevers zullen onvermijdelijk naast de gebruikelijke folders met voorjaars- en najaarsaanbiedingen voor de groothandel en boekhandels, snel overgaan tot Internet marketing. Ook wanneer ze zouden besluiten om de oude distributiekanalen van boekhandels en on-line boeken verkopers (bol.com, amazone.com e.d.) in stand te houden, zal het zelfstandig promoten van auteurs en de afzonderlijke titels in de sociale netwerken onvermijdelijk worden. Op zoek naar hun lezers die uiteindelijk voor een groot deel ook online zijn op hyves.
Dat betekent vooral dat men in de uitgeverij zich zal gaan bedienen van Search Engine Optimization (SEO) en Social Media Optimization (SMO) en dus Google gaan inschakelen als het verhickel waarmee de marketing en promotie hoofdzakelijk zal gaan plaatsvinden.
En dan hebben we het nog niet over e-books, waarvan ik zelf twijfel of dat een trend zal worden onder de meestal toch nog wel traditionele veel-lezers. Maar goed alle inhoud is digitaal aanwezig en mijn stelling is dat alles wat gedigitaliseerd kan worden, zal worden gedigitaliseerd, en alles wat gedigitaliseerd is zal vroeg of laat digitaal via Internet ook beschikbaar komen.
Deze door mij voorspelde trends zal de (klassieke) boekhandels niet doen verdwijnen, hoewel die gedwongen worden meer toegevoegde waarden te leveren: specialisatie, advisering en het creëren van een lees beleving (fauteuilles, klassieke achtergrond muziek, en vooral advies van het personeel.
Onnodig te zeggen dat voordat de traditionele uitgevers hiermee kunnen gaan beginnen er intern qua strategie, kennis en gewoonten nog wel iets moet gaan gebeuren. Maar de urgentie is daar, want voordat de traditionele uitgever het door heeft, staan de uitgevers nieuwe stijl, die wel begrijpen wat de mogelijkheden van Internet, klaar om de macht op internet over te nemen. En als men dat niet geloofd moet men nog maar eens kijken naar de ontwikkeling van de traditionele muziekuitgeverijen die in een paar jaar in de markt zijn geminimaliseerd.
Langzamerhand wordt het voor ondernemers duidelijk dat als men succesvol actief wil zijn op het internet met Internet Marketing het zorgen dat men gevonden wordt door Google een noodzakelijk startpunt is. Om dit te bereiken past men de technieken van Serach Engine Optimization (SEO) toe.
Wat daarbij minder nog tot de ondernemers doordringt dat het succes van search voor een groot deel afhangt van de keuze van de trefwoorden. Bedenk daarbij dat 25% van de (combinatie van) trefwoorden die bij Google ingetypt worden, voor Google nieuw zijn. De creativiteit van de internetgebruiker is dus hoog en zal steeds gevarieerder worden. Om goed in te kunnen spelen op het zoekgedrag van de consument komen de vaardigheden van een uitgever goed van pas.
Google verwerkt op dit moment (of het zal er inmiddels wel weer meer zijn) 3.100.000.000 (3.1 biljoen) searches per maand. Verder leren we dat er in Q1 van 2008 nu in totaal 162.000.000 Top Level Domains (TLD) wereldwijd zijn uitgegeven. Als Google zijn resultaat pagina’s volledig ad-random zou samenstellen en niet op basis van relevantie, zou ieder TLD dus door Google gemiddeld 19 keer op de eerste plaats worden vermeld en ongeveer 57 keer bij de eerste drie resultaten.
Dit getal zal moeten worden gecorrigeerd voor TLD die wel gedeclareerd zijn maar (nog) niet actief zijn, respectievelijk een doorverwijzing naar het ” echte” domein kennen. Ik ken geen cijfers, maar ik schat dat 40% van de TDL in die definitie niet actief zijn. Dan hebben we het over 97.200.000 actieve TDL’s en wordt het getal 96 keer bij de eerste drie resultaten per maand. (meer…)
Het is lang geleden, in 1963, toen ik verhuisde van Amsterdam naar Haarlem, dat ik in mijn nieuwe woonplaats de Openbare Bibliotheek ontdekte. Die bibliotheek was toen nog gevestigd aan het Prinsenhof, in een prachtig monumentaal gebouw, met krakende eikenhouten vloeren en brede trappen. Ik kwam daar vaak woensdagmiddag, of – als het huiswerk het toestond – na schooltijd, want het lyceum stopte de lessen om 2 uur ‘s middags. Mijn vader was boekhandelaar in de Generaal Cronjéstraat en dus had ik gemakkelijk toegang tot veel boeken, maar die bibliotheek opende voor mij de wereld van de encyclopedieën en andere handboeken, die daar in de prachtige leeszaal zo maar voor het openslaan gereed lagen. Ook begon ik daar de volledige reeks met de blauwe bandjes van Jules Verne te lenen, want die was niet (zo compleet) in de winkel van mijn vader voorradig. Voor mij heeft een bibliotheek sindsdien een magische en bovenaardse betekenis gekregen, die van een omgeving waar de serene rust heerst die een introverte persoonlijkheid nodig heeft om zo nu en dan tot zichzelf te komen en zich voor te bereiden op de rat-race van de maatschappij. (meer…)
Social Media heeft verrassend veel deelnemers op het net. Als het gaat om bijvoorbeeld LinkedIn kan je je nog voorstellen dat dat allemaal te maken heeft met de wens van mensen in de business om contacten te leggen, netwerken aan te leggen en te onderhouden. Baat het niet dan schaat het niet en door de deelname profileer je je ook naar je klanten en relaties toe. Kijk eens naar mijn profiel op Linkedin.
Verassender is dat er particulieren zijn, die geen business reden hebben om met elkaar te elektronisch te kletsen, foto’s uit te wisselen, soms alleen maar elektronisch maar wie weet ook voor andere, niet elektronische diengen samen te doen. En natuurlijk vult dit een basis behoefte van de mens in: een sociaal wezen, dus we moeten mensen hebben die we beschouwen tot de kring van onze familie, vriendenkring, waarme men lief en leed deelt. (meer…)
Wederom is, ditmaal door Wegener, aangekondigd dat er ontslagen vallen in het kranten bedrijf. De neergang van dagbladen, die zich inzette in de laatste jaren van de vorige eeuw, lijkt niet te stoppen. In die periode was ik directeur van de Stem te Breda, die wij later hebben gefuseerd met het Brabants Nieuwsblad uit Roosendaal. De opkomst van Internet lijkt de grootste oorzaak, of beter geformuleerd de gemiste kansen daarop van de dagbladsector door gbrek aan visie en daardoor met de juiste maatregelen te komen. Maar Internet is zeker niet de enige oorzaak, Internet heeft het proces wel versneld en maakt de ramp en de neergang dieper. Wat is er allemaal meer aan de hand? (meer…)
Het kan niet worden ontkent dat in de wereld van de journalistiek en nieuwsvoorziening in Dagbladen, radio en televisie de persbureaus een belangrijke rol spelen. ANP en de GPD is voor de Nederlandse nieuwsvoorziening van groot belang (geweest?) en dat geld ook voor de buitenlandse persbureaus. Immers onze eigen nieuwsmedia kunnen onmogelijk op alle plekken in Nederland en de rest van de wereld verslaggevers en correspondenten hebben. En daar hoort ook bij dat die persbureaus, meestal in abonnement, worden betaald voor hun diensten of artikelen en foto’s. Immers hun journalisten, verslaggevers en correspondenten moeten ook ergens van leven.
De persbureaus kunnen wat dat betreft hun werk alleen doen als ze kunnen claimen dat zij het monopoly hebben op hun berichten, en daar zorgt de auteurswet natuurlijk voor. Nu leven die afnemers ook van de copyrights dus is er een prachtig evenwicht in de waarden keten van de professionele dienstverlening van de journalistien en nieuwsmedia.
Journalisten als informatie herkauwers
Nu moeten we bedenken dat voor veel nieuwsmedia het vak van journalist voornamelijk bestaat uit het selecteren, herschrijven , redigeren en aanvulen van andersmans teksten. Iedere persbericht-schrijver weet dat en zal proberen de redacteur zo veel mogelijk te plezieren met goede en duidelijke alinea’s. Interviewen is in de kern van de zaak het (liefst correct) neersschrijven wat een ander heeft gezegd. (meer…)
Cookies en Privacyverklaring
Wij gebruiken gelukkig cookies voor deze blog om de gebruikers het beste resultaat te geven bij het onthouden van jouw voorkeuren en herhaald bezoek aan de blog. Deze blog verzamelt geen marketing cookies. Als je op 'Accept' klikt óf je gaat door met scollen en klikken op de site, ga je akkoord met het gebruik van de door ons geïnstalleerde functionaliteit.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
