Het is lafheid van onze politieke leiders om lastenverhogingen bezuinigingen te noemen. Ik heb geen moeite met de doelstelling dat we uiteindelijk minder moeten uitgeven dan de overheid binnenkrijgt maar de weg daarna toe is anders dan die van de EU. De 3% norm is een norm voor al die landen die wel en een enkele NIET aan de afspraken houden. Nu geen enkel land zich aan de afspraken houdt (Ok Duitsland vrijwel wel) is het beter de Euro op te heffen dan een kortzichtige norm te hanteren, die laffe politici dwingen de lasten te vergroten.
Want van bezuinigingen is in de verste verte geen sprake. Lees het artikel op de dagelijkse standaard:
Als we kijken naar de uitgaven van de overheid (Rijk, provinciaal en gemeentelijk samen), dan is dat niet het geval. Sinds 2008 stijgen de overheidsuitgaven weliswaar minder snel dan in de periode 1996-2007 en de jaren ’70, maar ze stijgen nog steeds. De overheid heeft sinds het bestaan van Nederland nog nooit zo veel geld uitgegeven als vorig jaar.
In 2012 gaf de Nederlandse overheid 303 miljard euro uit.
In 2001 was dat nog 202 miljard.
In 1983 was dat nog 99 miljard.
In 1975 was dat nog 51 miljard.
De Nederlandse overheid gaf in 2012 24 miljard euro meer uit, dan het ontving. Dat overheidstekort is net zo groot als de totale overheidsuitgaven in 1970 samen. Alleen in 2011, 2010, 2009 en 1995 was er een groter overheidstekort in absolute euro’s. Het jaar 2012 staat daardoor op de 5e plek, qua grootte van het overheidstekort in de gehele Nederlandse geschiedenis. De 1e, 2e en 3e plek qua grootte van het overheidstekort waren alledrie jaren dat Rutte het kabinet leidde.
Wat de weg moet zijn is:
1. het stimuleren van de economische groei in Nederland die we de eerst komende jaren vooral en alleen zullen aanwenden om onze schulden weg te werken. DAT VRAAGT OM:
1.1. vertrouwen van de burgers en consumenten in de toekomst: DAT VRAAGT OM:
1.1.1. lasten verlaging (BTW is effectief, accijnzen zijn marktverstorend, belasting of energie, geen belasting op arbeid voor de werkgever, lokale belastingen minimaliseren)
1.1.2. zo weinig mogelijk wijzigingen van beleid: huizenmarkt van afblijven, inkomens herverdeling van af blijven, ww-uitkeringen afblijven, spaargeld en privé vermogens afblijven, pensioenen en pensioengerechtigde leeftijd wijzigen: van af blijven). Komt allemaal later op de agenda als we de boel weer op orde hebben.
1.2. het wegnemen van alle beperkingen, regelgeving die de economische activiteiten afremmen: alternatieve energie, EU regelgeving, vrouwen quota en dat soort van hobby’s is weer tijd en aandacht voor als we de financiën op de rit hebben. het meest effectieve is natuurlijk afscheid nemen van de regelzucht van de EU en het Europese parlement.
2. Het per direct stoppen met uitgaven zonder enige meetbaar positief effect op onze economie. DAT VRAAGT OM:
2.1. per direct stoppen met het op grote schaal herverdelen van inkomen: Daar verlies je 40% effectiviteit mee; die besparingen direct teruggeven aan de burgers door inkomstenbelastingverlaging (alleen de laagste schaal). Dan heeft de burger 40% meer te besteden dan als ze het via de belastingen doet maar heeft wel zelf de verantwoordelijkheid dit dan niet uit te geven an vakanties, plezier, en andere luxe zake, maar te reserveren voor ziektekosten, inkomenstegenvallers, grote uitgaven, kosten van het opvoeden van kinderen, e.d.
2.2. alles wat kanootjes zijn: ontwikkelingshulp, subsidies aan clubs en bewegingen en de publieke omroep
2.3. inperken van de ambtenarij in zowel instituties (deelraden, autoriteiten, adviesraden, studiecommissies, e.d.). gewoon drie jaar lang elke subsidie aan wie dan ook stoppen en uitstellen.
2.4. stoppen met de Euro en terug naar een douane unie voor de EU. Alleen die beslissing maakt al dat we waarschijnlijk binnen twee jaar onze financiën op orde hebben.