Ortogonaal: tegendraadse meningen

Categorie: Grondrechten

  • De standaard opvatting over De Vrijheid van meningsuiting

    De standaard opvatting over De Vrijheid van meningsuiting

    In de geciviliseerde wereld, zoals wij in het Westen onze vrije westerse samenleving graag classificeren, zijn onze grondwetten met daarin vastgelegde burgerrechten de basis van onze rechtsstaat.

    Burgerrechten worden in Wikipedia gedefinieerd als “…een categorie van rechten met als doel persoonlijke vrijheden van burgers te beschermen tegen ingrijpen door nationale overheden.” Burgerrechten zijn natuurlijk alleen burgerrechten als ze door de overheid niet geschonden worden, ook niet als ‘nood de wet breekt‘ of er grenzen aan zijn. Daarom zijn het burgerrechten.

    Verder is het goed je te realiseren dat we alleen burgerrechten hebben in samenlevingen waar er überhaupt een overheid is, die kennelijk bevoegdheden heeft, of zich kunnen toe-eigenen waartegen de burger beschermd dient te worden. Burgerrechten zijn dus ook geen onderwerp waarover de gebruikelijke procedures om tot wetten en besluiten te komen bij meerderheid over wordt besloten. Burgerrechten zijn door geen enkele overheid of politieke besluitvorming buiten de orde te stellen. Daarom zijn en heten het grondrechten.

    Dat concept wordt door veel mensen, en met name politici en bestuurders, niet goed begrepen. Onze grondwet ademt dat al uit doordat bij alle grondrechten braaf wordt gezegd “Beperking van dit recht is mogelijk in de gevallen bij de wet bepaal” of woorden met gelijke strekking. We hebben dat gezien bij de maatregelen rond Covid, waarbij met gemak door de politici grondrechten terzijde werden geschoven.

    Vrijheid van Meningsuiting is wel het meest in het oog lopende grondrecht dat per definitie absoluut is, en alleen daardoor de functie heeft als een grondrecht van iedere burger. Immer als het grondrecht niet absoluut is, betekent dat er iemand moet zijn die de gewenste beperkingen ook zal moeten beoordelen, en die beoordelaar is per definitie onderdeel van de staat en haar vertegenwoordigers. En die vrijheid van meningsuiting is er juist om kritiek op het handelen van diezelfde overheid en overheidsdienaren te kunnen hebben en de mogen uiten. Beperkingen van het grondrecht is dus een uitgelezen kans van de heersende machthebbers om criticasters de mond te snoeren. Iets wat we in de praktijk nu ook zien gebeuren bij het de nek proberen om te draaien van ‘Ongehoord Nederland’ op de publieke omroep.

    Wat grondrechten eigenlijk zijn en waarom ze moeten zijn om ons tegen de almacht van de overheid te beschermen, wordt ook door redelijke en boven elke twijfel democratische politici niet helemaal begrepen. Ik zag dat onlangs gedemonstreerd door Wahhab Hassoo, die ik hoog heb zitten en alles behalve beschuldig van anti democratische gevoelens of gedrag.

    Hij wordt bedreigd omdat hij een lezing wilde gaan geven bij Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Die bedreigingen zijn kwalijk en in een fatsoenlijk land als Nederland verwerpelijk. Hassoo dient uiteraard ongehinderd zijn lezing te geven, zijn analyse en mening te presenteren, en wij horen dat ongestoord tot ons te nemen, om vervolgens als we dat nodig vinden daarop inhoudelijke met hem te discussiëren.

    In een artikel op TPO geeft Wahhab Hassoo dat het een dieptepunt is dat je niet gewoon een lezing kunt geven. En hij heeft gelijk. Zie hier zijn artikel.

    Wahhab Hassoo: ‘Dieptepunt dat je niet meer gewoon lezing kunt geven’

    Echter in zijn artikel zegt hij ook het volgende “Vrijheid van meningsuiting heeft ook grenzen, alleen heeft de overheid deze grenzen niet duidelijk vastgesteld Mag je nu bijvoorbeeld wel of niet zwaaien met een ISIS-vlag?¨

    En zo’n uitspraak laat zien dat Hassoo het begrip grondrechten niet helemaal goed begrepen heeft, en dat je ook kunt discussiëren over of vrijheid van meningsuiting wel of niet grenzen heeft, maar dat het juist NIET de overheid is die daaraan grenzen kan stellen, en dat er uiteraard in Nederland met ISIS-vlaggen moet kunnen worden gezwaaid. Dat is namelijk een grondrecht van iedere Nederlander in Nederland.

  • Waarom kwaliteit en kosten vermindering niet via de verzekeringsmaatschappijen kan en mag lopen

    Nu.nl meldt vandaag dat  André Rouvoet, voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland,  de tweede kamer waarschuwt voor verdere kostenstijgingen. als de vrije artsen keuze niet wordt beperkt. Het is de vraag in hoeverre de tweede kamer zich onder druk wil laten zetten, weliswaar door een oud-collegapoliticus, door een organisatie die direct financieel belang heeft bij die inperking. Want duidelijk is dat “Zorgverzekeraars Nederland” zich niet hoeft te bekommeren over de kwaliteit van de zorg, en geen baat heeft bij kosten besparingen door de overheid, want dat is geen doelstelling van welke zorgverzekeraar dan ook,

    Terwijl de oud-politicus Rouvoet zich zou moeten hardmaken voor het fundamentele recht van iedere patient zelf te kiezen uit de (door de overheid op grond van transparante kwaliteit regels) gekwalificeerde artsen.

    Het is naïef te denken dat zorgverzekeraars op langere termijn de kosten gezondheidszorg voor de overheid zal verminderen. Zij zullen namelijk uiteindelijk in staat zijn nog meer geldstromen van overheid en burgers in hun reserves te laten vloeien. In de doelstellingen van de verzekeringsmaatschappijen is geen enkele (maatschappelijke) doelstelling over het niveau van de kosten te bekennen, immers ze kunnen gewoon ieder jaar de premies verhogen, daarbij kunnen ze hun uitbetalingsbeleid in de algemene voorwaarden zelf met gemak aanpassen.

    Het is verder idioot de verzekeringsmaatschappijen de kwaliteit van de gezondheidszorg te laten vaststellen. Die positie als direct belanghebbende kunnen en mogen ze niet krijgen. Zij gaan uiteindelijk naar de goedkoopste zorg en niet de beste.

    Dat is overigens geen garantie dat 2de kamer leden niet zullen zwichten voor de non-argumenten gezien de gemiddelde kwaliteit en gebrek aan visie bij haar leden.

    Wat zou een oplossing kunnen zijn voor het VOOR DE BURGER beperken van de kosten: vrije artsen keuze, vrije tarieven bij artsen, contact, werving, keuze terugbrengen naar het niveau van arts en patient. Alle facturen moeten dan ook ALTIJD van arts naar patient. Patentienten- en consumenten-organisaties en de media zorgen voor voorlichting aan burgers over kwaliteit van artsen en instellingen.

    De overheid zorgt voor garantie basis kwaliteit artsen door opleidingens-eisen en kwaliteit uitvoering gekoppeld aan een artsen-licentie. De overheid hoeft verder dan allen te bepalen welke minimum vergoeding voor welke behandeling door de verzekeringsmaatschappijen aan de patient tenminste moet worden uitbetaald. Dat betekent ook dat als de patiënt  die zorg goedkoper kan inkopen dat ten voordelen van de patient en niet van de verzekeraar moet komen!
    Dan kan de concurrentie tussen polissen van de zorgverzekering zich richten op:
    – extra vergoedingen
    – klantvriendelijkheid bij verwerking en uitbetaling facturen
    – prijs verzekering

    En dat zijn de zaken waar de zorgverzekeraars zich voor hun verzekeringsnemers ook daadwerkelijk druk over moeten maken.

  • NSA spionage: waarom zeggen politici daar niet meer de juiste dingen over?

    Het is zeer opvallend dat onze eigen politici, maar ook de Europese bestuurders inhoudelijk, zeer merkwaardig, en niet adequaat reageren op de gigantische elektronische spionage die Amerika uitvoerd ook bij bevriende naties. Het lijkt wel alsof Amerikaanse en Nederlandse politici denken dat als het gaat om email en internet opeens andere wetten gelden over bescherming van burgerrechten.

    Om dit uit te leggen een paar opmerkingen vooraf.

    Natuurlijk kan Amerika, Rusland, China en zelfs Nederland volhouden dat deze landen voor hun “eigen” veiligheid met name in oorlogssituaties buitenlandse mogendheden en burgers zullen bespioneren vanuit hun nationale veiligjeid. Dat feit neemt niet weg dat het land waarin en -over men dan spionneert dit altijd als verkeerd, staatsgevaarlijk en illegaal zal aanmerken. Vaak staat op spionage de zwaarste straffen. Als diplomaten worden betrapt worden ze uitgewezen, bij het land bekende spionnen komen het land niet meer in, of worden gearresteerd en voor de rechter gebracht. Dat geldt uiteraard voor vijandige landen en organisatie, maar ook voor neutrale en bevriende naties: spionage is illegaal en spionnen worden vervolgd. Dat is een grondregel vroeger en ook nu nog steeds.

    Ook Nederland doet aan spionage, en heeft daar hopelijk goede reden voor, maar als het gaat om het bespioneren van eigen burgers dan gelden ook voor de inlichtingendiensten regels en zijn er toezichthouders en rechters betrokken bij het handhaven van die regels. Omdat per definitie natuurlijk spionage alleen effectief is als het undercover gebeurd voltrekt het stellen van de doelen waarop de spionage zich richt en de methoden die daarbij worden toegepast buiten ons dagelijks waarnemingsvermogen, maar die regels zijn er wel degelijk. Daarmee beschermen we de rechten van de burgers, die in ons (grondwettelijk) rechtsteem er vanuit mag gaan dat haar gangen, ideeen en opvattingen niet naar willekeur en continu door de overheid worden nagegaan en gedocumenteerd. Dat zijn namelijk de verwerpelijke DDR- Stasi technieken, een vorm van overheidscontrole die we naar we mogen hopen ook in Nederland nog steeds als verderfelijk zien.

    Dergelijke burgerrechten regels gelden geldt ook bij het “resercheren” van “gewone” misdadigers: daar zijn strikte regels voor, en een onafhankelijke rechter dienst bij overtreding in het belang van het onderzoek door de overheidsinstanties vooraf toestemming te geven.

    Nu is het natuurlijk mogelijk dat bevrienden naties hun spionage activiteiten coördineren en verdelen als er “gevochten” moet worden tegen een gezamenlijke vijand. We delen dan wederkerig onze gegevens uit en verdelen ook de werkzaamheden. Zo doen bondgenoten dat en ze halen het dan niet in hun hoofd om hun bevriende naties daarenboven ook nog eens te gaan spioneren.

    Nu terug naar de feitelijkheid van het opereren van de NSA zoals die uit de openbaar gemaakte stukken van Snowden duidelijk zijn geworden:

    1. de macht die de NSA gebruikt om wereldwijd het internet af te luisteren is gebaseerd op US wetgeving die is gemaakt na de aanval door islamitische fanatici op de Twin Towers in New York.  Er is in Amerika wel degelijk een discussie of het op deze schaal afluisteren van de eigen burgers past binnen de grondwet, maar het afluistren van NIET US burgers staat niet ter discussie, immers dat doet de VS al zolang het bestaat en dat wordt vanuit het Amerikaanse perspectief ook geheel legaal gevonden. Alles wat de NDSA doet wordt dus in de VS goedgepraat als methode de burgers tegen terroristische aanslagen te beschermen.

    2.

  • Noorwegen: Open Society and its Enemies

    Weinberg, In Dubio – het recht om te twijfelen

    Er wordt natuurlijk al eeuwenlang gediscusieerd over de aard en inrichting van de democratie, volkssoevereiniteit, parlementaire democratie en dus over wat de perfecte staatsvorm is en moet zijn. Hoewel we het over enige grondprincipes wel snel eens kunnen worden, is het voor de meeste mensen democratie en een open samenleving toch niet zo van zelfsprekend als het lijkt. De verwarring zit hem m.i. vooral in de overtuiging dat jou denkbeelden of de denkbeelden van de politieke stroming waartoe je je natuurlijk de beste zijn, of eigenlijk superieur aan die van al je politieke tegenstanders. En daar schuilt het gevaar. Want natuurlijk als je nadenkt over de wereld en hoe je die moet inrichten heb je daar uitgesproken ideëen over en heb je, zeker als politicus, per definitie moeite te accepteren dat er ook andere legitieme meningen zijn, misschien niet alles wat je voorstaat ook zal leiden tot meer geluk voor meer mensen. Dat besef moet in iedere maatschappij waarin volkssoevereiniteit als fundamenteel principe geldt aanwezig zijn, anders gaat het mis.

    Dat vereist een “Open Maatschappij”, niet noodzakelijkerwijze “open” dat iedereen die dat wil die maatschappij van buiten mag betreden en lid worden, maar open dat alle politieke stromingen bereid zijn (a) altijd te willen discussieren met andersdenkenden en het vermogen te twijfelen aan de juistheid van je eigen politieke denkbeelden, (b) daarmee ook wil en kan samenwerken en (c) vreedzaam capituleert als duidelijk is dat jouw overtuigingen onvoldoende wordt gesteund door de bevolking om een machtsbasis om te komen tot realisatie van jouw idealen. In de politiek willen we geen slechte verliezers zien.

    Je zou kunnen zeggen, overal en in alle gevallen dat je politieke strijdpunten en dus jouw politieke overtuig een “geloof” wordt, (dus letterlijk iets waarin je “geloofd” en je afvallige of tegenstander dus niet), komt het moment dat je je tegenstanders wil gaan verketteren, verdacht maken, de discussie uit de weg gaat want je voelt je er boven verheven, niet accepteert dat in jouw ogen zo verkeerde denkbeelden worden uitgevoerd. Wat vervolgens kan uitlopen op gedrag waarbij alle middelen uit de kast worden gehaald om die ramp te voorkomen.

    Dat is wat van de week is gebeurd in Noorwegen, dat is wat de moslim fundamentalisten doen, dat is wat de Rote Armee Fraction deed, en de IRA, en de Basken, en enkele gestoorden in de Verenigde Staten.

    (meer…)

  • Engelse Pers: journalisten staan niet boven de wet, en de overheid kan de pers niet controleren

    Laatste uitgave van News of the World

    Wat er nu in Engeland gebeurd rond het afluisteren door journalisten is in alle opzichte een bizarre geschiedenis. De analyses en de discussie naar aanleiding van het afluisteren tonen aan dat we hier hoe dan ook te maken hebben met een achterhoede gevecht in de licht van de nu snel doorzettende Social Media.
    Laten we het snel eens worden over de stelling dat journalisten niet boven de wet en de wet schrijft voor dat je iemand telefoon niet hacken, niet steelt, geen huisvredebreuk pleegt, geen misdadigers beschermt. Verder mag de journalist zoals alle burgers zeggen en publiceren wat hij wil, in ieder geval zonder dat de overheid vooraf meekijkt.
    Als iedereen het hier over eens zijn dan is iedere speciale controle of wetgeving rond journalisten niet nodig, sterker nog dat zou overheidsdiscriminatie zijn. Maar de journalisten denken daar vaak anders over, die willen graag eigen wetgeving en dan komt het probleem, ze willen ook zelf bepalen welke groep dan wel onder de definitie van journalist vallen, want laat er geen misverstand over bestaan: bloggers, gelegenheidsjournalisten, gewone burgers mogen zich natuurlijk niet zo verheven boven de mensheid voelen dat ze onder de regels van de wetgeving mogen vallen. We leven in een standen maatschappij.

  • Tunische vluchtelingen komen naar Europese Unie: ik begrijp het niet!

    We mogen nooit vergeten dat daar waar (burger)oorlogen uitbreiden een groot deel van de bevolking, zonder dat zij dat wil of heeft veroorzaakt, in een voor mensen zeer angstaanjagende situatie te recht kan komen van voortdurende aanslagen op de veiligheid, willekeurig persoonlijk geweld en gevaar van bommen en kogels. Wie heeft als gewone hardwereknde en liefhebbende burger niet ogenblikkelijk de neiging om een paar spullen te pakken en met je geliefden weg te wezen. en In onze geciviliseerde wereld vinden we allemaal dat vluchtelingen geholpen moeten worden. En als vluchtelingen dan een veilige ‘haven’ hebben gevonden dan zal één gedrag opvallen: dankbaarheid.
    in de afgelopen dagen zien we filmpjes van tunisieers die opgestapppeld in kleine bootjes een vlak bij hun land gelegen Italiaans eilandje weten te bereiken. Een humanitaire ramp voor dat eilandje wat er zijn zo veel italie vaarders dat de infrastructuur en de heoveel voedsel, tenten e.d. gewoonweg niet genoeg is om de voortdurende stroom mensen goed op te vangen.
    De aangekomen tunesieers worden door de media consequent vluchtelingen genoemd. De beelden zijn opmerkelijk En dan denk ik: hier klopt toch iets niet!

    Ten eerste. Geen twijfel mogelijk in Tunesië heeft een paar weken een soort van burgeroorlog gewoed die voor veel tunesieers angstaanjagend moet zijn geweest en voor soimmige zeker reden om te vluchten. Echter die situatie is over, als het gaat om het opkomen voor je politieke mening of het hebben van kritiek op machthebbers zou de situatie nu genormaliseerd zijn. Er wordt niet meer gevochten. Dus geen reden om als “vluchteling” de oversteek naar het veilige Italië te ondernemen. Er zijn dus andere redenen.

    Ten Tweede die andere reden blijken ook uit interviews met de Italië-vaarders: ze zijn niet dankbaar, wat je van vluchtelingen die in angstnood hebben gezeten, maar klagen: over het voedsel (niet goed), slaapplaatsen (niet goed), wachten (niet goed). Het was de reactie van en verwende oud Tunesicshe staatburger, waarschijn god boerend onder het oude regime en verbolgen dat zijn status op dat Italiaanse eiland niet werd hrkend. En met alle respect: ontevrede klootzak ga terug, je kunt toch niet verwachten dat we met geld en mensen even allemaal in no-time in de rij kunnen staan om jou te helpen die denkt dat je met het kopen van een plaats op een bootje wel naar jouw persoonlijlijk paradijs wordt gebracht?

    Gek is dat officieel een dergelijke reactie niet te horen is, want ik et zeker dat hel veel mensen die die rapportage hebben gezien iets soortgelijk hebben gedacht. Nee de kritische mening smult van de wanorde en het onrecht of het onvermogen van het Italiaanse overheid die allemaal even snel en perfect te regelen. Geen enkele kritische opmerking, ook ggen vraag: wat komt u hier eigenlijk doen, waarom ben u op dat bootje gstapt, met elke verwachtingen, wat heb je er voor betaald, wat heb jij voor he land tot nu toe betekend. Niets.

    Maar ook de slappe politici en euro-parlementariers vallen direct over elkaar hen om hun humanitaire goed ekant te tonen door te eisen dat alle landen in de unie die zielige vlichtelingen wel even moeten opnemen, terwijl het enige socale en redelijke standpunt is:

    – u land is bevrijdt
    – u bent nodig om daar een vreedzame en rechtvaardige maatschappij te helpen opbouwen, en
    – zorg er voor dat u in economisch opzicht u land er boven op brengt; en als u denkt dat u uw land dient door in het buiteland te gaan werken m dat geld naar het vaderland over te maken, meldt u zich bij de ambassades en vraag om een werkvergunning en toon aan wat u voor ons land heeft toe te voegen dat wij u graag tijdelijk werk geven.

    Dus wij helpen Tunesie en u zelf door u zo snel mogelijk weer terug te brengen. Stap u hir maar in.

    Tenzij de reden van het wagen van een gvaarlijke overtocht een gehel andere is: het zijn misdadigers die liver niet opgepakt, veroordeld en in een slechte Tuneische gevangenis willen zitten, of ze hebben misdaden begaan onder het oude regime (in onze termen Nazi`s en NSB` ers) en vrzen dus vervolging.

    Maar ik denk dat in geen enkele definitie dergelkijke mensen als vluchteling zou kunnen worden aangeduid. En ik wet ook zeker dat wij dergelijke mensen niet graag voor eeuwig willen opnemen in onze maatschappijen. Maar over de voor de handliggende mogelijkheid horen we de vluchtelingen organisatie, europarlementarieers en EU-functionarissen nooit. Hoe zou dat toch komen: een onverwoestbaar vertrouwen in de mensheid?

    Een ding is zeker: de beelden uit Italië tonen aan dat geen enkele ambtenaar daar controlleerd of de persoon en de motieven van oversteek wel deugen. Daar moeten wij de politiek wel op aanspreken.

  • Moralisten over Moskee in New York en Koran verbranding in Florida: meten met twee maten

    Boekverbranding is meestal een teken van onverdraagzaamheid en angst

    Het leidt geen twijfel dat het bouwen van een Moskee om de hoek van de plek waar de Twin Towers door moslim extremisten is neergehaald in een westerse democratische samenleving niet mag en kan worden tegengehouden door de overheid. Dat heeft niets met vrijheid van godsdienst te maken, maar met de vrijheid van vereniging. Over het algemeen vinden mensen en organisaties die zich sterk maken voor de vrijheid van meningsuiting en andere grondrechten ook een vanzelfsprekend recht. Ze zouden zich terecht roeren als de overheid zou besluiten dat moskees niet meer gebouwd mochten worden, of in een bepaald gebied niet waar wel gewoon kerken kunnen worden ingericht.

    Maar ook (het oproepen tot) een boekverbranding van welk boek dan ook, dus ook van de Koran, valt onder dezelfde bescherming die de grondwet in die westerse samenleving aan haar burgers biedt. De overheid kan en mag dat niet verbieden. Opvallend is dat dezelfde mensen en organisaties die zich hebben geroerd tegen de protesten over de moskee bij Ground zero, niets ter verdediging van de oproep tot boekverbranding laten horen.

    Een geval van selectieve verontwaardiging?

    (meer…)

  • Islam Religieuze Stroming of Politieke Ideologie

    Politieke beweging of religieuze stroming

    ,,De drie partijen VVD, PVV en CDA verschillen van mening over aard en karakter van de islam. De scheidslijn zit hem in het karakteriseren van de islam als óf religie óf (politieke) ideologie….” zegt de verklaring (30 juli 2010) van Rutte (VVD), Wilders (PVV) en Verhagen (CDA). Dit is typische politieke pietpraat alsof die definitie kwestie er toe doet. De crux zit hem erin dat als je burgelijke vrijheden in een democratie o.a.  definieert met: “vrijheid van meningsuiting”, en “vrijheid van vergaderen/vereniging”, dan heeft iedere stroming, beweging, partij, religie dezelfde juridische status en vrijheid. En zijn voor de wet ook gelijk als het er omgaat dat welke stroming dan ook zich verder heeft te houden aan de democratisch tot stand gekomen regels en wetten van het land. Een lid van een stroming, religie of  beweging kan zich daar niet aan onttrekken om dat zijn beweging zich om welke reden dan ook tegen verzet.  Dus als wij in dit land vinden dat dieren voor consumptie op een speciale (“humane”) manier moet worden gedood en geslacht, dan heb je je daar als aanhanger van de Islam natuurlijk in Nederland ook aan te houden. Accepteer je dat aanhangers van religies (want dan vinden we opeens dat alleen religieuze standpunten zo onaantastbaar zijn dat er uitzonderingen mogen worden gemaakt; van politieke standpunten accepteren we dat niet!) zich aan de wet kunnen onttrekken, dan creëer je bevooroordeelde groepen boven anderen. Dat is in strijd met elke grondslag van een open democratische samenleving. Ik begrijp dus wel dat met name het CDA een dergelijk onderscheid wil maken, en met hen vele (fundamentalistische) moslims in Nederland, en dat de hierboven geciteerde standpunt in een verklaring wordt opgenomen: het bevestigd het feit dat we eigenlijk nooit scheiding van Kerk en Staat hebben gekend. Elke subsidiëring door de overheid van zowel politieke als religieuze stromingen dient achterwege te blijven, en ook de uitzonderingspositie de Religie (was bedoeld als de Christelijke religie) in de grondwet nog steeds heeft dient te worden beëindigd. Want het betekent onvermijdelijk dat er iemand in dit land moet zijn die gaat uitmaken (op basis van wat en met welk mandaat van wie?) of iets een religieuze beweging is die aanspraak kan maken op uitzonderingen van de wet. In dat geval zijn dus blijkbaar niet alle Nederlanders meer gelijk voor de wet.