Bijna dagelijks verschijnen er nu berichten in de pers over ‘fouten’ in de Verenigde Natie rapporten van de IPCC. Rapporten die basis zijn (geweest?) van bijna alle maatregelen die regeringen over de hele wereld hebben genomen om de door de IPCC voorspelde rampspoed door de menselijke activiteiten op ons wereldwijde klimaat tegen te gaan. Er zijn nog steeds politieke partijen en politici die denken dat die fouten ‘er niet toe doen‘ of ‘het overige bewijsmateriaal voor de komende rampspoed niet aantasten‘, maar duidelijk is ook dat er toch enige aarzeling zichtbaar wordt bij politici om de voorgenomen voor de mensen (draconische) maatregelen (denk eens aan Barendrecht) toch even te heroverwegen.
Nu is mijn punt dat wanneer je als krantenlezer of politici denkt dat deze onthullingen nu – met als catalisator een door een hacker openbaar gemaakte emails van het voor de IPCC leidinggevende onderzoeksinstituut in de UK – plotseling en als een donder bij heldere hemel aan het licht komen, dan vergist hij/zij zich en kent de feiten niet, of beter, zoals de meeste politici in de zaak van de vermeende Global warming, die feiten niet hebben willen kennen. Want al zeker tien jaar circuleren de berichten over de vooringenomenheid, de fouten, de vriendjespolitiek, de manipulatie van de feiten, de malversaties, de op een zij-spoor zetten van onwelgevallen klimaat deskundige, de weglating van met de theorie van Global warming strijdige feiten, en dus de hoge propaganda-gehalte van wat de gelovers van de Global Warm uitspookten reeds op het Internet. Maar ook is er incidenteel in de media over geschreven en er zijn boeken over verschenen. Niemand kan achteraf zeggen”: ‘ik heb het niet geweten’, of nog erger ‘had ik dát geweten..‘. En als men dat proces niet herkent heeft de afgelopen jaren is het misschien goed om het artikel uit De Telegraaf nog even te lezen over Henk Tennekes, de oud-directeur van het KNMI die daar vertrekken moest omdat hij de uitspraken over de voorspelde klimaatveranderingen niet onweersproken wilde accepteren, of even in herinnering roepen dat onze oud-politicus Veerman, van de gelijknamige, door de overheid ingestelde deltacommissie, ongegeneerd meldde dat er in zijn rapport wel wat was overdreven (ander woord voor gelogen), maar de ernst van de komende crisis rechtvaardigden die overdrijving natuurlijk wel want de mensen moeten worden wakker geschut. Misschien denkt Veerman wel dat het verkondigen van leugens, net als bij Al Gore, je zomaar een Nobelprijs kan opleveren!. (meer…)