Je kunt je afvragen in wat voor land we leven als we steeds in de politiek voorstellen om misstanden te veranderen of beleid te wijzigen te horen krijgen dat dat niet kan. Dat geldt voor veel onderwerpen met als argument dat dat niet meer kan vanwegen regelgeving vanuit Europa, of – met name studeerkamer rechtsgeleerden hebben daar een handje van, dat “internationale verdragen” dat onmogelijk maken. Alsof wij als regering of burgers die de volksvertegenwoordigers keizen wel wetten en verdragen mogen aan laten nemen, maar dan voor de eeuwigheid niet meer kunnen veranderen. Als we een verdrag zijn aangegaan kunnen we die hopelijk ook wel weer opzeggen! Als we een wet maken, kunnen we die hopelijk toch nog wel een keer afschaffen?
Zo kunnen we natuurlijk als Nederland, verdrag van Maastricht of niet, als soevereine staat besluiten weer uit de Euro-zone te stappen.
Wat is dat dan voor een drogreden van het Centraal Planbureau dat men – bij het doorrekenen van de verkiezingsprogramma’s zegt: “besparingen voor ambtenaren strepen we door want dat kan toch niet worden gerealiseerd’! Waarom niet denk ik dan. Misschien omdat tot op heden de politici te laf waren om in te grijpen? Of omdat we weten en regels hebben gemaakt waar we nooit meer van afkomen? Als het klopt wat het planbureau zegt, dan heb ik tenminste een suggestie voor de verkiezingsprogramma’s van alle nederlandse partijen: per direct de exclusieve en discriminerende status van ambtenaar afschaffen. Desnoods ook als er weer in Nederland rechters zijn te vinden die het voor hun rekening nemen om dat te verbieden.
Wie maakt hier eigenlijk de dienst uit?
